tag:blogger.com,1999:blog-1215492736669238422024-03-14T15:09:35.815+08:00再,見。隨筆。異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.comBlogger216125tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-16313524617285648682021-09-04T05:25:00.001+08:002021-09-04T05:25:10.799+08:00雜亂無章。<p> </p><p>這些年來總是默默地埋怨自己無法持之以恆地寫字,然後偶爾想寫寫之時又在昏天暗地的房間中躲在被窩裏逃避現實,連起來的力氣都沒有。</p><p>安慰自己說什麼根本寫不出來什麼,即使有什麼想寫都不過是不堪入目的文字罷了。</p><p>偶爾寫出來也不過擇錄在手機的筆記上,無心整理、無頭無尾,連回看的心情也沒有。</p><p><br /></p><p>戀愛之後,可能心情慢慢變好,生活一點一點地重回軌道。積壓之事也該逐件逐件解決了。</p><p>可是總有些碎片你無法修補,看著其散落在地無從入手的我無法繼續視而不見,也無法把這些真實存在過的心情與回憶刪掉。日後這些都許是我再也無法憶起的時刻、無法回想的心情。</p><p>唯一能做的事大概只有把它們收集起來好好保存。</p><p><br /></p><p>以此,記錄在案。</p><p><br /></p><p>-</p><div>2017:</div><br />記得當年逃學,匿係房,沒日沒夜同外界斷絕聯絡,連叫食野都唔想食個陣最安心最舒心最開心。<br />其實個陣真係同佢情況有啲似:害怕睡覺、害怕晚上、害怕早上、害怕陽光、害怕月亮。<br />我未到驚到心驚膽顫既程度,但唔想知,想逃避,想沉睡到底,最怕睡醒發現係第二日。唔想知係日定夜,唔想見到天空,乜都唔想知。<br /><br />但當迫於無奈要同現實接軌個陣,我又可以好好掌握應有既尺度。但實際上直到呢一刻我都會覺得頗為不安,覺得廢時失事,一個人靜落黎個陣就會問自己:到底做緊乜?<br />卻發現答不上來。<br />於是不安與黑洞持續擴大,為左避免呢個情況,迫自己行出去再次同世界接軌暫時忽略自己,但冷靜思考後,無一刻覺得個個係自己想做既事,然後就不斷loop:接軌、離軌、接軌、離軌⋯⋯<br /><br />感覺整個人被撕裂到兩頭極端,對立且矛盾,沒有一方能稍勝於人。<div><br /></div><div><br /></div><div>-</div><div><br /><div><br />【是有種人】<br /><br />2018.05.13 Hocc Dear Self/ Dear World Tour💕<br /><br />很難得的一次Live 體驗<br /><br />本身不是菇徒的我沒有說特別喜歡Hocc的音樂,因為朋友們的熱情,加上對她這幾年付出的感激,衝動下買了vip ticket。<br /><br />在live途中看著hocc臉上那隱隱若現的歲月痕跡,不禁想到,也許星味也需要浮沉的經歷與無情的歲月去浸淫。許多人說香港新星都沒有了那種星味了,至少Hocc有、張敬軒有,如哥哥、梅姐一樣,他們都各有氣節與堅持。<br /><br />也許還有香港許多明星都有所謂的「星味」,作為香港人不支持本土創作,一沉百踩、或是一味只說不做,那來的造星呢?<br /><br />/<br /><br />Live好正,一次過見晒hocc成家,仲要見到佢跳埋舞😂<br /><br />但好多想聽既歌都無聽到(難得「溫左書」)<br /><br />Hocc 望住我燦笑個刻,手震到鏡頭都移埋😂<br /><br />可能一早抱住感激佢呢幾年以孤身踏上另一條路途為代價,對香港付出許多,衰啲講句係抱住報答、支持同捐錢既心態😂所以沒太大期望便沒有失望。<br /><br />group photo 好趕、encore 準備左咁多但因為要送菇母同場地問題而無晒咁制😭 仲有一堆唔識既90年代既歌,同埋個堆聽唔聽都無所謂既嘉賓時間(但要良心講句,佢地唱得好聽既)⋯⋯ 未必值$170,但完全唔後悔🤗<br /><br />/<br /><br />最後,小丸子呢😢?<br /><br /><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">-</span></p><br />June 30, 2018<br /><br />以青春的名義愛你。<br /><br />並非因為想談戀愛。<br />只是因為剛好路過的人是你,而這份相遇悄悄地把燃亮了這份小火苗。<br /><br />不是想戀愛,只是想你。<br /><br /><br />-</div></div><div><br /></div><div>July 3, 2019</div><div><br /></div><div><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">看畢電影,課堂上談到</span><span class="s2">——</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">西方是否應該為難民負責?應否插手別人國家的戰事?</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">有位貌似非洲出身的女同學聲音顫抖地表示,西方必須負上責任是因為某程度上如此局面是由他們做成的。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">能力愈大、責任愈大。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">但所謂「西方」的能力也不見得能隻手遮天,更別說</span><span class="s2">U.N</span><span class="s1">根本就是紙上談兵,每次行動都會遇上多重阻攔。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">畢竟聯合國乃國際政治角力鬥爭舞台,只要一方讚同,另一方便極力阻撓,無視</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">很諷刺地,西方建立了一個救世主的形象,事實上卻多次反映根本無法實踐。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">能力、金錢、文化甚至民意上都無能為力。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">所以誰應該為這些戰爭與難民負上責任呢?</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">-</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">Oct 22, 2019</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">The lesson I learned this year</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">And the task for next year:</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">Do what you think is right, no one gonna fight for you. </span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">Believe what you believe, no one gonna believe you when you also judging yourself. </span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">-</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">Nov 20, 2019</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">「真不想失去這地</span><span class="s2"> </span><span class="s1">那熱豆漿熱面包」</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">「這段情來到這裡</span><span class="s2"> </span><span class="s1">回頭是一雙手扣」</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">「還在講</span><span class="s2"> </span><span class="s1">當日為何不做</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">當日為何無力勇敢。」</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"></span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">TPO in Japan </span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2"><br /></span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">-</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">Feb 22, 2020</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 28px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px 0px 3px;"><span class="s1" style="font-weight: bold;">They say people come </span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">They say people go</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">This particular diamond was extra special </span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">深吸三口從別人偷來的煙,一口氣喝完兩瓶悶酒,</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">雖然妳知道這沒法令妳抹去煩亂思諸,但先把所有不快都拋諸腦後,</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">衷心祈求自己醉畢,明天重新開始。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">開心完係要還。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">大概是我一輩子都改不了的原罪。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">Probably I just don’t deserve it. </span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">「一醉解千愁。」</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">呀,可能是因為我忘記吃藥了。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">今天又給各位帶來麻煩,すみません。</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">生而為人⋯</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">/</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">愛情有時候就這樣。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">年紀也不少了,還是能為你的一兩句說話弄得人仰馬翻,滿地狼藉。</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">難受得想死。</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">精神上也好,身體上也是。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">說什麼人微言輕呢,</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">真的不愛你了,你嗝一個屁也與我無關;</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">談什麼原諒不原諒呢,</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">分隔兩地,有朝一天你把我僅餘的熱情也耗盡了,我們也就就此別過。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">如人飲水,冷暖自知。</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">然後你一點一點的把我心中這杯水喝光了,也從沒想過替我添點暖水,慢慢的,就變成人走茶涼了。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">本來過得好好的一天,讓你短短兩句悔氣說話莫名奇妙地糟蹋了。</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">重新起航的第二天,你說你一時衝動,叫我別放在心上。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">我屌你老母</span><span class="s4">🌚</span><span class="s2"> </span><span class="s3">宿醉呀,頭痛呀,嘔左幾輪呀!</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">一句話想無數</span><span class="s2">? </span><span class="s3">今鋪真係你當我什麼。</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">呼之則來,揮之則去?</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">原諒?妄想吧。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"></span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">算是看透了,你看看什麼時候把我這杯水倒完了,就請你離場吧。</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3"><br /></span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s3">-</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">April 7, 2020</p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 28px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px 0px 3px;"><span class="s1" style="font-weight: bold;">正正是這些體現了一個種族的文化與習性品德</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><ul class="ul1" style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><li class="li3" style="font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2"></span><span class="s3">口中說自己就是如此,不環保也自私,並以此為榮</span></li><li class="li3" style="font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2"></span><span class="s3">但口口聲聲卻認同影響到別人的最無恥,絕不認同</span></li><li class="li3" style="font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2"></span><span class="s3">彷彿主動去的影響才是影響,彼動無心的卻理所當然要原諒</span></li><li class="li3" style="font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2"></span><span class="s3">沒有顧及別人感受,儘量不應打擾到別人的禮貌教育</span></li><li class="li3" style="font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2"></span><span class="s3">因此他們做事從不會去遷就別人、體諒別人、為別人著想,只覺得方便自己就好,結果到別人國家往往就是否定別人文化飲食、生活習慣</span></li><li class="li3" style="font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2"></span><span class="s3">大概沒有這種羞恥心教育</span></li><li class="li3" style="font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2"></span><span class="s3">做了道理上不應該去做的事時,他們會旁若無人,並以此為樂、甚至為榮,一點反省心態也沒有。</span></li></ul><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px;"><br /></span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px;">-</span></div><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">Dec 3, 2020</p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">任何關係說到尾其實都只係尋開心。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">無謂煩惱。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">開心就去,</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">唔開心就解決,</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">持續唔開心就唔好要。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">簡簡單單,想太多就會由尋開心變自尋煩惱</span><span class="s3">🤦🏻♀️</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">/</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">對那時期太過依戀</span><span class="s1"> </span><span class="s2">原來很累贅</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">我問滿街陽光枯乾家裡為了等誰</span><span class="s1"> </span><span class="s2">等誰</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">再等可有趣</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">那最壞最好回憶眨一眨眼亦過去</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">/</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">時間大概是治療的主要藥物,但必須搭配第一步的水。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">/</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">愛是小事。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">若然是大事,倒不如靠自己去達成,畢竟自己最可靠,也是最清楚自己想怎樣達成的人。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">所以愛人,必先愛己。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">/</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">12 Nov</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">面對自己是件艱難並令人怕到發抖且心寒的事。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">/</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s1"></span><br /></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">3 Dec</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">There’s no secret if you truly know me. </span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><br /><span class="s1"></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;">-</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;">March 10, 2021</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">往往係最親密既人,你先會對佢索求最多,因為對方理應係會願意付出亦係令你願意付出最多既人。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">但我要求過你啲咩?我係你身上索取過啲咩?要你錢定要你物質?要你服侍我定要你帶我出去玩定要你拎出去既時候我有面?</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s3"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">乜都無要求過,除左最簡單既陪伴同時間。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">呢樣只野係關係中最簡單既基礎。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s3"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">即使好多人可以用其他方面去彌補呢個基礎上既缺憾,但講真個句,你如果連陪伴同時間都無法付出,你打算用咩去維繫段感情?你打算用乜野方法、邊一方面去彌補返呢樣缺失?錢定物質?享受定</span><span class="s3">quality time? </span><span class="s2">抑或你可以帶我開到咩眼界到足以彌補到你唔陪我都無問題?</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">你無後者,又憑咩連最基礎既前者都唔付出?即使你坐擁所有後述既野,唔需要付出陪伴同時間,你確認呢個關係談戀愛?</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s3"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">況且係你自己一再</span><span class="s3">offer</span><span class="s2">承諾、未來,然後一再自打嘴巴。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s3"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">如果女朋友係你心中</span><span class="s3">priority </span><span class="s2">係咁低既,平衡估計過後,其他野可以優先既。無問題。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">唔好對對方冷淡應對覺得奇怪,因為對方既熱情都要用落係其他野身上。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">無人想熱臉貼冷屁股,無人想一腔熱情下下憾人淋凍水,無人想期待落空。既然你無處安放呢份熱情,佢自然會離去。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s3"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">你要求啲咩,你就會相應得到啲野、失去啲野。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">你要求女友平時懂事獨立,但面對面時又想佢撒嬌依賴?荒謬。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">我要求你高大靚仔,你自然會有其他人埋身。我要求你名利相收,你事業比重自然會令我失去同你相處到既時間。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">你要求我放你走,比多啲時間同空間你去使其他野,我自然都唔會想同你繼續糾纏。即使想,都白費心力。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">況且人唔係玩具,唔係你想點舞就點舞。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s3"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">我付出過我所帶有既熱情同喜愛,係你唔稀罕。呢啲感情野唔係你得閒就可以問人要,唔得閒叫人收收皮唔好攞出黎。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">況且客觀講句,你返急診定消防飛虎?</span><span class="s3">oncall 36</span><span class="s2">無時間?</span><span class="s3">banker </span><span class="s2">要睇住華爾街個市幾十億上落?放工無力氣應付感情問題要獨處休息?農夫漁民</span><span class="s3">1</span><span class="s2">年</span><span class="s3">365</span><span class="s2">日捕魚耕作?</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">如果你家陣既情況處境都無力應付,你日後要返工咪更加唔使理我?</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s3"></span><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">如果你覺得</span><span class="s3">message, phone call</span><span class="s2">足夠,你個人想</span><span class="s3">spend </span><span class="s2">時間係其他地方身上,</span><span class="s3">it’s okay. </span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">但其實,同我以往遠距離有咩分別?</span></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">咪又係</span><span class="s3">texting, calling</span><span class="s2">。放假見一見。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">仲要連</span><span class="s3">plan</span><span class="s2">下行街食飯睇戲禮物都可以慳返。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">你有咩立場當初氹我唔會</span><span class="s3">long d</span><span class="s2">?叫我下次唔好</span><span class="s3">long d?</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s3"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">如果你想用呢種方式拍拖。可以。我完全可以調整自己。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">咁講唔係悔氣,唔係威脅,但我希望你唔好後悔,亦無得你後悔。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">因為呢份調整係代表住曾經既期待,現今既失落。而失望過後,你無法強求人地再次比機會,以為可以死灰復燃。呢個係你自己一手一腳爭取返黎既局面。</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s3"></span><br /></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">我依然中意你,依然會希望同你可以行落去。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">只係你要呢份熱情同愛意減退之後,無辦法要求再攞返了。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">自己既選擇,自己既要求,自己為後果負責。到頭來話呢個唔係你期待既結局只會令人發笑。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">我警告過,我爭取過,而且我過往既經歷令我更快識得收皮。既然你堅持,咁中意你既我,會學懂調整自己,把愛收回。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">如果因為你要求而作出調整既我,你又唔中意,到底係邊個不負責任?不理性?</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2"><br /></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2">-</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s2"><br /></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">July 26, 2021</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><br /></p><p class="p4" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">長大以後,時間愈來愈不經用。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">想做的事很多,能做的事很少。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">過多的好意變得廉價而無人稀罕。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">二十五歲前每年的生日願望都是希望身邊人活得開心,疼愛我的人都能幸福快樂;</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">希望自己不忘初心,即使別人不懂珍惜也謹記保持善良,妳的善意總會在不經意間拯救到別人。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">二十五歲後的第一個生日願望是願所有落井下石、帶給過我痛苦的人能被世界惡意敵視;</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">這份傷害與恨意無法平息,只願隨時日淡化,信任和善良既然成了別人放肆糟蹋你的踏板,妳不必原諒,也不要再釋出善意。</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">我希望令我痛苦過既人遭遇同我差唔多既經歷</span><span class="s3">🥰</span></p><p class="p3" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">屋企破產,然後癌症死、嚴重車禍死、安樂死,總之死一堆、係一堆!佢地既摯親,最後患上抑鬱,再無人理解兼有人落井下石。</span><span class="s2">God bless them to challenge this extremely valuable experience. AMEN </span><span class="s3">🙏🏻</span><span class="s2"> </span></p><p class="p2" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 20.3px;"><span class="s2"></span><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">四分一的人生,被折磨至此。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">而我還是十五歲的那個我,荒謬絕倫地每天想著死亡卻不被允許。</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span class="s1">-</span></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">這些年來,</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">胡思亂想了多少?</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">浪費了多少光陰?</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">或多或少都有些後悔。</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">只是這樣回看的話,還是覺得自己所堅信的初心和喜好都是值得的。</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">不是值得堅持,只是這些事物單純地讓我感到歡愉,而這份歡愉讓我安心。</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">這份安心令我覺得即使曾經難受還是值得。</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">我喜歡如此一塌糊塗卻還是堅持自我的我。</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">重新回來吧,重新出發吧。</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">要記得喜歡自己比什麼都重要。</p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p><p class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><br /></p></div>異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-84906458360899995922021-05-11T14:44:00.001+08:002021-05-11T14:44:41.258+08:00倚。<p> </p><p>把期望放在別人身上是自身的愚昧吧?</p><p>把自己與別人隔開就好了,就算是你自以為再親密的人也好。</p><p>君子之交,淡如水。</p><p>真的沒誰可信任。</p><p>自把自為聽著很爛,但世上也只有你能為自己的行為負責,也沒誰想為妳去負責或者著想。</p><p>都不過是說說罷了,侃侃而談誰不懂?</p><p>最後痛跟失落都只落在妳一個背上。</p><p><br /></p><p><br /></p><p>我也覺得寂寞也會覺得痛。</p><p>但真的沒法子…</p><p>沒法子控制自己的痛苦,也沒法把那份痛加諸於別人身上。</p><p>訴諸於口不過是像隻海鬼一樣把別人都拉到深淵,一起承受痛苦不代表均分,痛的程度可以減輕。不過是多一個人一起痛著哭著受累而已。</p><p>我不開心你也別想開心了。</p><p>何必呢。</p><p><br /></p><p>說什麼鬼話呢。</p><p>到頭來除了身體上、物理上,你還是一個人孤身上路。</p><p><br /></p><p>前路一片光明,名義上多了個人的陪伴,但誰知道誰是誰的負累了。</p><p><br /></p><p>好煩。</p><p>也好痛。</p><p>想哭不能哭並非再只因為自己哭累了,還要多想一個人的份。</p><p>已經夠煩的事,為什麼還要顧累別人的心情呢。</p><p><br /></p><p><br /></p><p>可能就是偶爾放一下負而已,誰知道呢。</p><p><br /></p><p><br /></p>異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-46392753508972776902021-03-25T09:16:00.002+08:002021-03-25T09:16:22.851+08:00出發點。<div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">路遙知馬力,日久見人心。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">好些時候單單一兩次甜頭,或是偶爾歇盡全力並無法證明其人格是善良而無私。可恨的是,人們往往會因為那些偶爾而付出全部信任,最後往往換來失望或傷害,責怪自己當初所信非人。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">況且,那些偶然的好意即使令你非常感動,於別人而言可能只是不值一提的舉手之勞。真正應該被珍惜的應該是那些即使自己在困難中仍願意向別人伸出援手的善意,不論能做到的有多少。畢竟「重質不重量」,在自顧不暇的情況下還願意釋出善意去幫助他人的人才更難能可貴。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">猶記得一句深刻的故事:</div><div style="text-align: left;">「覺得非常饑餓的你,從某人手上獲得了一顆糖。你覺得他是個好人,值得交往,慢慢便成了朋友,每當他獲得糖時都會分予你一顆。</div><div style="text-align: left;">後來,另一個人在你肚餓時給了你十顆糖。你便開始覺得之前給你一顆糖的人一點都不大方,非常自私,只願意給你一點點甜頭。於是你沒有再往第一個人來往,反而與願意給你十顆糖的人漸行漸近。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">可是你不知道的是 ––––</div><div style="text-align: left;">願意給你十顆糖的那位,他每次都能夠獲得成千上百的糖果,願意分享給你的不過是九牛一毛。</div><div style="text-align: left;">而那位只給你一顆糖的人,他每次都在他僅能獲得的兩顆糖中分予了你一半。」</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">當然,善意並不能量化。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">只不過是「路遙知馬力,日久見人心」有沒有好好用心仔細看清還是甘願被表面的甜頭暪騙而已。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">對信任的人一再失望不過是因為自己一意孤移行地把期待放置於別人身上,捆綁於別人身上的枷鎖最後不過是拖拉著自己,令自己處身於無處可去的無措中的罪魁禍首正正是自己。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">那份信任沒有減退,想去相信別人的想法依舊,只是敢於去期待別人的那份勇氣慢慢如潮退般慢慢滯後,漸漸禁不住質疑這份信任的存在價值。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">我願此事如潮漲潮退般,不過是一個過程,浮沉人生中如一個如圓般,會向下滑亦會慢慢再向上攀爬。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">落落大方,歲月靜好。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">還是願自己能不再喜怒形於色,風過無痕,一笑而過。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">所信非人也不過一般過客,慢慢學會把重心放回自己身上吧。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">後來,從你能把重心放自己身上的那刻起,你也成為了那個出發點永遠在自己身上的自私精。</div><div style="text-align: left;">成為你曾經最不想成為的人,也許原因不過是累透了而已。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div>異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-57291595767997484552021-02-02T05:48:00.004+08:002021-02-02T05:48:39.690+08:00然後呢?<div> <br /><br /></div><div>我也懂這不是你的錯。<br /><br /></div><div>這件事上無人犯錯,大家都是奔著最理想、最理智、最合理、最穩重的方法去實行,沒有誰該獲得埋怨。</div><div>況且這事對大家本來就各有得著,所以呢?</div><div>我在憤怨些什麼,我在悲傷什麼,我在委屈些什麼?</div><div>又應該去怪誰呢?</div><div><br /></div><div>然後呢?</div><div><br /></div><div>這些情緒一湧而上,毫無意義。</div><div>解決不了什麼事,只不過讓事情雪上加霜,讓大家都難過又難為而已。<br /><br /></div><div>是否,</div><div>我就不配委屈呢?</div><div><br /></div><div><br /></div><div>不是有人說過嗎?</div><div>委屈是給疼你的人看的。</div><div>如果對方根本不在乎,你的委屈根本毫無意義。</div><div>就像硬要把活水倒進一潭死水,濺不起任何浪花。</div><div><br /></div><div>就像Shadow。</div><div>任他在門口力竭聲嘶,只要門內的那個人不疼愛他,沒有打算為他做些什麼,門還是會紋絲不動。</div><div><br /></div><div>不同的是,Shadow在無人應聲後,懂得離場而去。</div><div><br /></div><div>比人還懂事。</div><div><br /></div><div>要求不來的事,過一會就放棄了。</div><div><br /></div><div>當再也不要求也無法要求時,也是不需要了。</div><div><br /></div><div><br /><br /></div><div>也許該檢討的是我自己。<br /><br /></div><div>早該明白,情感上的依賴有多恐怖。</div><div><br /></div><div><div>只要每次你說著要過來,我就雀躍得過份,滿心期待著我倆能相處多久,能不著邊際地聊多少天。</div><div><br /></div><div>只是所有東西都是有一個限額的。</div><div>「開心,係要還咖。」</div></div><div><br /></div><div>每當入睡前思考明天該做什麼、吃什麼時,就不禁會想起,其實明天你要離去,安排些什麼、做些什麼都不重要,也不應把你包含在內。</div><div>然後在心裡開始不斷倒數還有多久你就要離去,然後再一次無盡頭的等待。</div><div><br /></div><div>等待,是痛苦的。</div><div>無止境的等待等同無止境的痛苦。</div><div><br /></div><div>所有的心疼都不過是嘴上說說。</div><div><br /></div><div><br /></div><div>從來陪伴就是關係中的奢侈品。</div><div>追求奢侈品的慾求是無窮無盡的,愈渴求愈不滿足。</div><div>一丁點甜頭就像飲鴆止渴,無異是自殺行為。</div><div><br /></div><div>不這麼依賴就什麼事都不會發生了。</div><div><br /></div><div>精神上也好,情感上也好,只要能獨立,就什麼事都沒有了。</div><div><br /></div><div>都已經不是第一次拍拖。</div><div>三番多次的遠距離讓我學懂其實我在每段關係中,什麼事都與靠自己無異。</div><div>只是偶爾,在非常偶爾的情況下,有個人能在你難受時讓你撒個嬌沒關係。</div><div>可終究你在心底處明白,他們遠在天邊,對你的事不外乎嗤之以鼻或是事不關己。</div><div><br /></div><div>本以為,你出現在身邊,也許是另一番的相處模式。</div><div>也許,我不用再那麼強撐起自己。</div><div>也許,我也能偶爾撒個嬌、依賴一下。</div><div><br /></div><div>但你又怎麼能為難別人,強求他們呢?</div><div><br /></div><div>畢竟當你覺得別人理所當然時,當你有所渴求時,當你懷著滿腔的期待時,受傷的不過是你自己罷了。</div><div><br /></div><div>恆久不變的定律。</div><div><br /></div><div>怪不得總有人說,不愛我沒關係,能養我就好。</div><div>物質上的彌補填滿心靈的心洞。</div><div><br /></div><div>但如果物質給不了,精神也滿足不了,麵包與愛情都沒有的一段關係,要來幹嘛?擺著好看?</div><div><br /></div><div>明明我倆也不是有什麼了不起的工作,時間都必需拿去換取物質;也不是有什麼宏大的追求,把生命都花在追逐夢想之上;也不是什麼見不得光的關係,必需扳著手指數著能見面的時間,洨盡腦汁安排會面的機會;</div><div><br /></div><div>我們都不過是物質上安撫不了對方,百無聊賴的大學生。</div><div><br /></div><div>為什麼,把一切弄得如此糟糕?</div><div>為什麼,要令我如此痛苦?</div><div><br /></div><div><br /></div><div>所以該檢討的是我自己。</div><div>即使不是遠距離了,我本來就不應把期待與依賴放在一個人身上,只不過讓自己難受而已。</div><div><br /></div><div>我該學懂的,是如Shadow般的知難而退,是如你所言般的易於滿足。</div><div>是該學懂,放棄,不過是沒人把你放在心窩上而你必需學會的一種自保手段。</div><div>是該學懂,強求,不過讓大家都難為。</div><div><br /></div><div>你不來,就不會道別了。</div><div>不期待,就不會失望了。</div><div>不依賴,割捨時也不會痛了。</div><div><br /></div><div><div>只要不重視,只要獨自一人撐得來,那就不會痛、不會傷心了。</div><div><br /></div><div>你不要默許同一個人對你三番四次的傷害,不要繼續毫不悔改地對那個人打開心房,那是你對自己的輕視。</div></div><div><br /></div><div><div>淡掉,<br /></div><div>也許你就滿意了。<br /></div></div><div><br /></div><div><br /></div><div>然後呢?</div><div><br /></div><div>別過來了。</div><div><br /></div><div>別跟著過來了。</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/pd3eV-SG23E" width="560"></iframe><div><br /></div><br />「在某處 另一個你 留下了」<div>「在那裡 另一個我 微笑著」</div></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-48128481133869571412020-12-29T13:02:00.001+08:002020-12-29T14:22:20.281+08:00雙。<div style="text-align: left;"> <br />獨身的時候偶爾會想,日後自己能否再次習慣與別人近乎不分你我地生活。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">當然,<br />反之亦然。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">與另一個個體走太近或是太過依賴,還是會不禁質疑自己,若有不慎必需回到獨自一人時,真的受得住過往一切的回憶與習慣嗎?</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">彷彿一件小事、一個小動作,甚至是偶然路過的一間小商鋪,都會佈滿不同的回憶,</div><div style="text-align: left;">彷如蜘蛛網般就等自己像獵物般毫不自覺地慢慢步入陷阱,待察覺之時卻只能明知道無望脫離,卻還是要苦不堪言地默默掙扎。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">可是過日子的事,誰知道呢?</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><i><span style="color: #cccccc;">我現時自己肯做飯</span></i></div><div style="text-align: left;"><i><span style="color: #cccccc;">悶極時自己可浪漫</span></i></div><div style="text-align: left;"><i><span style="color: #cccccc;">慶幸還睡得好 還活得好過昨日</span></i></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">你花時間去習慣與另一人共同入睡,適應他的一切生活習慣,磨平自己的生活節奏,只為了配合他的步伐,共同一步一步地慢慢走下去。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">可是後來呢?</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">若是分開以後,你會否覺得自己所作出的改變與讓步不值得嗎?</div><div style="text-align: left;">還是會覺得往日時光所偷來的絲絲喜悅已足已償還一切日後的苦楚?</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">要多久以後,才可以說出如歌詞般彷如放棄卻重拾自我的宣言?</div><div style="text-align: left;">迫於現實,無可奈何地重新習慣一人生活,多可悲。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">本說人是群體動物,但人類基於物質與各種科技進步下,終於達到了既能群體進行社會活動,又能擁有個人生活空間的地步。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">可是精神上卻又無法滿足,大時大節總會覺得孤寂,家人總會離去,朋友各自有另一半。</div><div style="text-align: left;">於是人類還是會本能上逼迫自己去尋找另一人一起攜手生活。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">但路途上總有各種比較、各種誘惑、各種困難,隨便一方覺得氣餒放棄,二人各自的、其同的、所有的努力,都會付諸流水。</div><div style="text-align: left;">這是你無法預見,也無法阻止的可能。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><i><span style="color: #cccccc;">今天起各有日後</span></i></div><div style="text-align: left;"><i><span style="color: #cccccc;">如花火攜不走 無需要定擁有</span></i></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">當然,一切揣測都言之過早。</div><div style="text-align: left;">可是我這個人就是禁不住幻想各式各樣的可能性,儘管那是連我自己連想像也不願意的未來。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">承諾是最為虛無飄渺的言語。</div><div style="text-align: left;">不過僅憑你輕輕一提兩年後的住處,單單是有想像或計劃過我們共同的未來,都足夠令人竊喜不已。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">所以我才說你濫權呀。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">只要我喜歡你,你的一言一語,即使是在不自覺底下,總是有辦法令我輕易妥協原諒。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">願你好好珍惜這份權力,</div><div style="text-align: left;">畢竟我現在暫時也想像不到因小事而無法原諒你的一天會是怎樣。</div><div style="text-align: left;">硬要把小事吵大,或是明明小事卻總看不過眼,怕且到那一天,我倆相看倆相厭的那一刻也已經來臨了。</div><div style="text-align: left;">又也許熬過那個關口,我們就真的會在彼此的人生安定下來。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">你我都是獨身子女,硬生生闖入另一人的領域,把已經習慣一人為上的所有生活習慣扯下,大概我倆都有點不習慣。</div><div style="text-align: left;">你是第一次接納別人步入你的生活,我也是久未與另一半長時間共處一地。</div><div style="text-align: left;">要記得我倆都有所讓步,也請記住彼此是對方的所有物,要好好珍惜使用才能永久保存。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">若有一朝分離,也別怪責。</div><div style="text-align: left;">畢竟一起過的時光總有無數快樂。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Start form 22/12</div><div style="text-align: left;">一周快樂。</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">(我經常在想,我會不會是世上少有不太喜歡過情人節或周年的樣子?</div><div style="text-align: left;">我也不是不喜歡過節,只是驚喜、禮物什麼的我真的討厭死了。)</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div>
異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-40103101344169429612020-12-15T12:27:00.005+08:002020-12-15T12:27:59.277+08:00晏晏。<br /><br /><br /><br />你從來不要求什麼。<br /><br /><div>但正正因你什麼都不要求,更叫人無所適從。<div>要在哪去得知你的厭惡與喜好呢?</div></div><div><br /></div><div>你說我變得卑微,難道這不正是矯情的愛情的樣子嗎?</div><div>有誰在愛面前不妥協、不卑微呢?</div><div><br /></div><div>正因對方是你珍視之人,才會願意卑微下去吧?</div><div>即使三番四次不太甘願亦會如此。</div><div>到最後還是會在那個人面前卑躬屈膝,</div><div>變成自己一度不屑的樣子,</div><div>卻又暗自竊喜。</div><div><br /></div><div><br /></div><div>只是,</div><div>這份卑微基於尊嚴,還是應該給予一個限期。</div><div><br /></div><div>畢竟如果愛要捨棄尊嚴,要拋棄自愛,倒不如不愛。</div><div>不是有句說話叫人愛人前先要學懂愛自己,不然誰都不會愛上你嗎?</div><div><br /></div><div><br /></div><div>剩下17天。</div><div><br /></div><div><br /></div><div>There's no secret if you truly know me,</div><div>and I wish you ask for more.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>/</div><div><br /></div><div><br /></div><div>時間總愛捉弄人。</div><div><br /></div><div>妳最需要他的時候他總不在,當妳最需要的人不再是他時,他卻老是常出現,老愛逗妳笑。</div><div>可是妳清楚明白,一切愛戀都已成過去。</div><div><br /></div><div>那時候他做不到的事,日後也不見得他會改變。</div><div>妳看不過眼、忍受不了的那些小事,他還是會不以為然。</div><div><br /></div><div>那繼續拉扯下去又有何謂?</div><div>只不過是把痛苦延長,再度經歷一次罷了。</div><div><br /></div><div>那些細小而綿長的傷痕都終會癒合。</div><div>不論是有人呵護疼惜還是咬牙撐過,終究會成疤,甚至慢慢被時間覆蓋。</div><div><br /></div><div><br /></div><div>所謂快樂,</div><div>不過一時。</div><div><br /></div><div>所謂過客,</div><div>付上感謝。</div><div><br /></div><div><br /></div><div>/</div><div><br /></div><div>我也搞不懂我會否後悔等不下去,然後暗自遺憾當時錯過溫暖善良的你,</div><div>還是應該期待撇開枷鎖,欣然邁步向前。</div><div>畢竟如果是時間令我們錯過,就只能證明我們終歸不是對方對的人。</div><div><br /></div><div>只望自己在起身離場後,別棧戀終有一日屬於別人的東西,</div><div>好好轉身,灑脫離場。</div><div>妳最好知道,再多的熟稔也不過是藉口。</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-1735212498002225432020-08-25T15:25:00.004+08:002020-08-25T15:25:30.865+08:00關於喜歡你這件小事。<p> </p><p><br /></p><p>偶爾發現你平常不會露出的新一面。</p><p>頗為愚蠢笨拙卻覺得好可愛,在心裹驟然發覺––––</p><p>啊。<br />好喜歡。</p><p><br /></p><p>喜歡一個人大概就是喜歡上他每一個樣子。<br />而發現那一面也令我覺得快樂。</p><p>嗯。<br />我喜歡你。</p><p><br /></p>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/PSB4KnNl3_0" width="560"></iframe><div><br /></div><div><br /></div><br />住在天狼星的那個人 那拐走我的心的人<br />他天天叫我煩惱鬱悶 <div>明明感覺是對的人 但誰也不願先出聲</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /><div><br /></div></div>異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-52120387334717521132020-07-22T18:18:00.002+08:002020-07-22T18:18:29.420+08:00旅人。<br />
<br />
總是把毫不重要的所見所聞告訴他的我,<br />
突然不禁詢問自己,<br />
即使回到有著她們陪伴的年少時,也是這樣仔細無遺地跟她們說著一切嗎?<br />
<br />
還是其實默默隱藏著的感受和見聞其實也不少呢?<br />
<br />
<br />
<br />
一整天下來,與Aries聊了不少關於他自身的事。<br />
剛剛在回家的路程上,卻聊了關於我的事。<br />
<br />
他說,「在我心目中你跟他比任何人都熟,畢竟你什麼都會跟他說。」<br />
我回道:「對呀,我對他這麼好,這麼信任他,這混蛋竟然因為這一枚小事騙我。氣死我了!」心裹卻默默承認我和他最熟稔這回事。<br />
<br />
大概有著自己也慒然不覺的自豪感吧。<br />
也帶著有這麼一個願意聽我說一堆廢話的人存在的滿足感。<br />
<br />
剛剛發現他睡前沒有回我的SC,於是按進頁面一看──還真是連自己都震驚到不得了的廢話。<br />
<br />
「車子是藍色的,很大。<br />
哎,Aries說的。<br />
其實我沒有看。」<br />
<br />
嗯……<br />
怎回覆好呢?<br />
毫無重點。<br />
<br />
<br />
於是驟然驚醒這一年來,我事無大小大概都會鉅細靡遺地跟他分享,<br />
除了佩服他的耐性也沒其他感想了。<br />
<br />
可是從前的我有這樣與cmc與chy相處過嗎?<br />
她們能夠有這樣的耐性和熱情回應我這些毫無價值的日常小事嗎?<br />
我能夠引起她們的注意力嗎?<br />
<br />
這樣子一想,在我們這樣打滾的成長路程上,不論建基於什麼關係,大概誰都遇上了這樣一個無可取替、比「以往的我們」有更重要份量的人。<br />
<br />
在我們缺失對方的時日裹,這個人佔據了我們不少時間和份量,霸佔了我們生活的好大一部份,慢慢地變得愈來愈重要。<br />
如果要驟然把他從我們身邊帶走,就會像硬要把乾了在傷口上的AA超能膠撕走一樣──痛,並因為強行撕開而令舊傷口滲血。<br />
到那一刻,大概我們就會知曉無人填補療傷的痛了吧?<br />
<br />
只是,我還在單方面地緬懷著以往的我們,以及在這一刻我們心內「以往的我們」的樣子。<br />
但那時我們真的有如如今我們身邊的人一樣,互相善待大家嗎?<br />
終歸也只是回憶與懷緬,到底我把那些「我們」美化了多少呢?<br />
又有因為這些過份美化的回憶而忽視現在嗎?<br />
<br />
而大概不止我一個。<br />
這五、六年來,妳們也認識了不少新朋友,也有了一、兩個於妳們而言十分重要,而於我卻只是一副陌生面孔的人吧?<br />
<br />
有點落寞,卻終歸是自然。<br />
畢竟,我也遇上了這樣的人。<br />
<br />
沒有誰比他是更好的聆聽者了。<br />
<div>
<br /></div>
<div>
誰知道這段關係的日後會是如何,他又能否伴我走過這一段漫漫長路。</div>
<div>
退而求其次,我又會否因為他更喜歡自己、變成更好的人呢。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
不論我倆最後是會攜手走到終結,日後分別形同陌路,時間到頭好聚好散,還是現在便止步不前,無論如何,我大概還是感激遇上過你吧。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
也許我比我想像中更喜歡他了。</div>
<br />
<br />
明天找個時候發個短訴問問她們吧。<br />
我有這麼纏人過嗎?<br />
妳們,有無怨無悔地附和著我的無聊嗎?<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-24226784833821078682020-07-17T14:40:00.005+08:002020-12-15T11:58:31.653+08:00隔離記事。<br />
<br />
<br />
二零二零是個「零舍異常」的年份,可以出錯的幾乎都會出錯。<br />
<br />
社會、經濟、環境,甚至每個人的生活,乃至人生,都因各式各樣的事痛苦而無可避免地行駛至錯誤的軌道。<br />
<br />
不論源起何處,此刻最困擾⋯⋯<br />
不,<br />
還說不上到困擾的地步,也許該修正為——擾亂我生活的兩大因素,必然是香港現況以及COVID-19(武漢肺炎)。<br />
<br />
<br />
我所身處的地方也勉勉強強說得上是經歷過鎖城。城內的商場、餐廳、學校、公眾地方,甚至是公園都封鎖,停止運作。直到近日才逐漸開放、漸上軌道。不過即使如此,還是沒有完全開放與鄰國邊境。<br />
此處人民的防疫意識甚低,許是地大物博的關係,人與人之間的空間本來就相距甚遠。即使新聞媒體再怎樣報導,人民對於疫症的嚴重性還是嗤之以鼻。甚至出現一堆因反對鎖城而聚集抗議的民眾,何其荒謬可笑。<br />
在世界各地每時每刻都有治不好疫症而逝去的個案之時,在眾多醫護落力防疫、甚至因而失去性命之時,竟然有人因個人利益為由,以個人自由及權利之名,妄顧自身以外的一切。<br />
人性的自私絕倫正好在此體現。<br />
<br />
大學自三月尾停課,四月城內各處開始停罷,並呼籲各位自覺保持兩米社交距離,六月重新開放戶外場所。<br />
自此,甚自更早以前,隔離一說猶如笑話一則。<br />
除了沒法正常消費外,人們的日常活動彷彿從沒脫軌盤,各過各的。<br />
畢竟飯還是要吃,生活還是要過,地球依然繼續轉動,二零二零也依然存在。<br />
<br />
<br />
許是這段鼓勵在家工作或是學校停罷的日子緩下了大家的腳步,各種胡思亂想又或是重新審視都霎時出現。<br />
正因如此,有些人正視了一些問題,等到了解脫;亦有些人把早已塵封、避過了的傷口或是難題從墳土之下挖出來,逼迫自己面對、思考,企圖獲得可能是不可能存在的答案。<br />
<br />
誰也沒法得知是對是錯,日後會因而慶幸或是後悔,因此得福還是一切都不過是自行傷害罷了。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Haha-Vc_9Cc" width="560"></iframe>
<br />
<br />
/<br />
<br />
1。<br />
<br />
Teemo平安渡過了危險期,Shadow也健健康康地沒被確診,可算是近期不幸中之大幸了。<br />
<br />
<br />
因緣際遇。<br />
<br />
縱然兩位都不是我的貓,還是無比期望牠們的安好。<br />
能相遇,然後相處這麼長的一段時間縱歸是緣份,還有什麼比這更值得稱為奇蹟呢?<br />
<br />
相遇。<br />
便是奇蹟。<br />
<br />
何況我也可算是從小看著Shadow 長大的奴才,除了Syl,我可是有自信沒誰比我更掛念疼惜牠。<br />
<br />
Teemo被發現患有Feline infectious peritonitis 之後,大家都急著確認Shadow 會否被傳染,因而急急忙忙安排檢查,幸而無礙。<br />
<br />
不過一如Syl所觀察,肥仔的確患有哮喘,誰都沒法肯定牠是因為過肥而患有哮喘,還是因為有哮喘而無法運動,因而導致肥胖。<br />
<br />
而且醫生說可能因為最近變動太多,Shadow壓力過大,最近變得比較aggressive。我和Syl 都認為牠可能以為我們會拋棄牠,每天都走過來兇我一頓,可是又不打算撤嬌討摸,彷彿就是過來確認我是否在家,臭罵我一頓。<br />
<br />
不過無論如何,只要他安安穩穩、健健康康、快快樂樂便是我對他最大期待。<br />
<br />
還期望什麼呢?<br />
<br />
<br />
/<br />
<br />
2。<br />
<br />
<br />
被表白了。<br />
<br />
又或許不是。<br />
誰知道呢?<br />
<br />
在這個這個關係模糊的界線下,誰能說得清彼此的心意呢?<br />
<br />
<br />
有些人,你等著他走過來,他偏不。<br />
有些人,你以為大家只是好好相處,一個不留神卻被安上惹上了他的名號。<br />
<br />
人呀,不要自作多情。<br />
<br />
這是我一直都引以為誡的事。<br />
<br />
妳可以在毫無期待下交出一切善意,但絕不能因期望別人好意而失望受傷。<br />
<br />
<br />
/<br />
<br />
3。<br />
<br />
其實早已清楚別人形容妳的一字一句,<br />
但人終究非草木,該難受的還是會難受,與有沒有心理準備並無關係。<br />
<br />
旁人閒言閒語再多,妳其實還是應該成為妳想成為的樣子,追逐妳渴望的事物。<br />
<br />
畢竟這是妳的人生。<br />
<br />
像Edison所說的一樣,該懂的人還是會懂,別人的嘴妳控制不了,由他吧。<br />
<br />
他所說的其實真的剛好拯救了我,讓我覺得自己付出的所有一切並非絕無意義,<br />
總會有人把這些舉動看在眼裹、留在心裹。<br />
而這些人才是值得交往之人。<br />
<br />
<br />
記著吧。<br />
<br />
一切的善意與惡意都非必然,而是隨人心而行。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
/<br />
<br />
<br />
4。<br />
<br />
Shadow 前幾天一起玩樂的貓,因為「心臟過小」,絕育麻醉之時意外死亡,沒法追究。<br />
<br />
世事難料。<br />
<br />
珍惜緣份與能在一起的時光。<br />
<br />
<br />
<br />
「To Agnes: Happy Christmas!<br />
<br />
Lots of Love<br />
<br />
cards, gifts are fake, spending time together,<br />
laugh or cry, matters, a lot, to me」<br />
<br />
Form my lovely and awful housemate, Syl.<br />
<br />
偶爾翻回,一切多麼真實而確切。<br />
<br />
<br />
/<br />
<br />
<br />
5。<br />
<br />
在Aries家與他們邊玩大富翁邊看《哈爾的移動城堡》,結局看到蘇菲對哈爾說最喜歡哈爾的時候,驟然覺得——那來這麼多完美之人,簡單生活大概是最美好不過之事了。<br />
<br />
遷就故然美好,正因其美好而更不應視為理所當然。<br />
<br />
能長久相處下來已是不易,<br />
為什麼要強求這麼多呢?<br />
每個人生活都實屬不易。<br />
<br />
<br />
/<br />
<br />
<br />
<br />
6。<br />
<br />
看了好幾次銅鑼灣避風塘的水上餐廳的youtube片段。<br />
正當羨慕著別人一檯海鮮大快朵頤之時,回到家中Syl 說留了一碗海鮮粥。<br />
<br />
正好有我渴望已久的蟹。<br />
<br />
不論處理、烹煮還是斬開,都是難得的有心。<br />
多幸福。<br />
<br />
非必然。<br />
<br />
<br />
/<br />
<br />
<br />
7。<br />
<br />
一念無明。<br />
<br />
每個被生活所逼迫至瘋的人都值得關注,沒人應受如此厄運。<br />
不論錯誤與否,在香港生活、甚至生存都實屬困難。<br />
<br />
<br />
我愛香港。<br />
<br />
多狹窄、多痛苦、多壓迫、多無理都好,<br />
我愛香港。<br />
<br />
<br />
能有條件逃離故然幸運,<br />
但正因如此,更要盡我所能去做一切可做之事。<br />
<br />
<br />
我愛香港。<br />
我愛珍視往日香港一切文化價值的香港人。<br />
<br />
生於斯,長於斯。<br />
可恥的是我逃離了,因為抗壓力低的緣故。<br />
<br />
可是我真的不想把自己弄得不似人形,我想好好整理自己。<br />
我真的無法適應香港的一切,<br />
由中學時期開始便是如此。<br />
<br />
每次強迫自己去面對都淚流滿面,彷彿每一步都要咬緊牙關暪混過去。<br />
<br />
我對這樣的自己於心不忍,我想拯救這個自己。<br />
<br />
但對於這個育我成人,塑造自我的一片土地,<br />
我愛她。<br />
<br />
/<br />
<br />
<br />
8。<br />
<br />
要相信,<br />
每個人都值得更好的自己。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
久未下筆,能寫之事極多。<br />
由於過於懶惰,連月記都無法達成。<br />
甚至寫著寫著,便惰於把一切都描寫出來。<br />
<br />
記事、記事,<br />
人的腦海能記得多少事呢?<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
I'm fucking miserable till you walk into the room.<br />
I'm anti-everything, but I love you.<br />
Everything but you.<br />
<br />
Thank you for loving me.<br />
No matter we could walk on or not.<br />
<br />
Thank you, sincerely.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-28819449717206471822020-03-19T15:30:00.002+08:002020-03-19T15:30:43.781+08:00《月亮喜歡藍》<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAa5SJxwMp-sN5BOgARvHvEICZaDt4uZepcAP7PSZ6WhPUh9FLcXnIMn3Jp8ZFY_KoifRYesiL-zrWG3EJSM8J2f5kSwcMHqqhfqECrndkx8EONZ3zUfcQqRZtJGW9zGrcFaHbHenqHZk/s1600/MV5BNzQxNTIyODAxMV5BMl5BanBnXkFtZTgwNzQyMDA3OTE%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C674%252C1000_AL_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="674" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAa5SJxwMp-sN5BOgARvHvEICZaDt4uZepcAP7PSZ6WhPUh9FLcXnIMn3Jp8ZFY_KoifRYesiL-zrWG3EJSM8J2f5kSwcMHqqhfqECrndkx8EONZ3zUfcQqRZtJGW9zGrcFaHbHenqHZk/s640/MV5BNzQxNTIyODAxMV5BMl5BanBnXkFtZTgwNzQyMDA3OTE%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C674%252C1000_AL_.jpg" width="430" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
月亮喜歡藍,一部描述黑人男孩Chiron尋找內在自我及身份的故事,於2016獲得各大電影獎項。<br />
<br />
電影海報正正是三位飾演Chiron不同時期演員所組成的「一個人」,亦帶出了正正是這三個時期的組合去成就Chiron這一個人。<br />
<br />
電影刻意劃分三部份(含劇透)──<br />
<br />
「Little」<br />
Chiron小時候被同儕欺凌、父母的不盡責,在快要插上毒針之際遇上毒販Juan和其女友Teresa,受他們照顧及啟蒙的故事。<br />
Little乃同儕取笑Chiron瘦小所改的花名,年小的Chiron遇上Kevin,Kevin告訴他要反擊去顯示自己並不弱小。<br />
因此此篇章名稱帶有描寫Chiron童年的意思,亦如其花名一樣,是一段弱小無助的時期。<br />
<br />
無論是金錢食物住宿上的幫助,還是價值觀,Juan在Chiron童年中是一個猶如父親般不可或缺的角色,建構起Chiron的童年,甚至是他童年中難得的一個正面快樂的回憶。<br />
當Chiron問其他人取笑他為faggot是什麼意思,還有自己是不是同性戀時,Juan並沒有否定他,說這是你長大後的事,甚至說你可以成為同性戀,但並沒有人能叫你faggot。<br />
即使毒販Juan乃販毒給其母親的罪魁禍首,但他還是對Chiron的人生有很大影響力。<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFHdkJl-0FzWXwhmNfVDTyIJN1n2g8DgNErQmVNuQPh5TnlPAlmITh56IrENvbblWlWB-Fe-SPre0pNvDQMys0CagE93INxfvuEX2i97YAGiaeWEQamvUv93GfLHqA1JyjnE1O7Q2uBxU/s1600/joined-screenshot+copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1019" data-original-width="1600" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFHdkJl-0FzWXwhmNfVDTyIJN1n2g8DgNErQmVNuQPh5TnlPAlmITh56IrENvbblWlWB-Fe-SPre0pNvDQMys0CagE93INxfvuEX2i97YAGiaeWEQamvUv93GfLHqA1JyjnE1O7Q2uBxU/s400/joined-screenshot+copy.jpg" width="400" /></a><br />
<br />
「Chiron」<br />
Chiron成長的時期。<br />
依然瘦弱的Chiron還是會因母親及自身而被人取笑、欺負、毆打。<br />
家庭、學校、性向讓Chiron會質問自己到底算是什麼,成長的疑問往往是自我的定位和內心的掙扎。<br />
Chiron依然是那個沉默寡然、不想惹事的Chiron,但世事的轉變和旁人的態度不斷逼迫Chiron,彷彿告訴他世界不願意接受如此的你。<br />
Kevin稱他為「black」、親了他也親手打了他,母親毒癮加深、時而說愛他、時而搶他錢趕愜他出家門,缺愛的Kevin在這段時期經歷了不少內心的大上大落,只有Teresa依然是他低落時的明燈與避風港。<br />
也許Chiron這個時候才是最接近真實的自我,開始弄清自己的心思。<br />
此篇章最後以Chiron的憤然反抗作結尾,Chiron的態度、行動與立場的轉變過渡至下一個篇章。<br />
而Chiron,也由此起不再單單是「Chiron」。<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil9MSbM1tOtKEZsURT2n0scXC0oZkN7w0hoigjOdXuva9-XnH8mSNksLJ70mU_5_T1U-z-gTW0eJFkiyc2ahDVExx8DCMttw7FUUzxJ_hBK0TiIK1b6GkmtnfqEVqn6R-ct1yUP5yKiQs/s1600/works_dl.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1241" data-original-width="1000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil9MSbM1tOtKEZsURT2n0scXC0oZkN7w0hoigjOdXuva9-XnH8mSNksLJ70mU_5_T1U-z-gTW0eJFkiyc2ahDVExx8DCMttw7FUUzxJ_hBK0TiIK1b6GkmtnfqEVqn6R-ct1yUP5yKiQs/s400/works_dl.jpeg" width="322" /></a><br />
<br />
「Black」<br />
成為了大人的Chiron與前兩篇章截然不同,變得陽剛硬朗強壯。<br />
也許成為Kevin所期許的「black」,又或許成了世人眼中的「Black」(對黑人的印象)。<br />
做著一切不像年少Chiron會做的事,走上Juan的舊路,開著豪車販毒,甚至會笑著作弄新人。<br />
但內心深處,他一直都沒有變過,還是那個柔軟的Chiron。<br />
Kevin一次突然的來電讓Chiron山長水遠地從Georgia回去阿根延與他見面,揭開舊疤、交代這些年、重新有了交雜。<br />
Kevin因Chiron的各種改變而問Chiron:「Who is you?」<br />
Chiron說自己沒想過變成別人,仍是那個自己。<br />
母親仍是他的惡夢,Kevin仍是唯一碰過他的人,面對著這些熟人,他仍是那個沉默寡言的Chiron。<br />
反而一直玩世不恭的Kevin卻彷彿變成平凡不過的俗人,踏踏實實地過著生活。<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF2grliB_uc-CASErbaHkYKRhISiUQQdViyopbxCB31Pz_MOT01AwyRaZPnib4tGu1vsL6wGBI9w5E900IANIJpHVIvWtg5wHHzKJHn0lRicO9lWjf3rdsAuj4tjhJ6v3mlpj2g3atFi0/s1600/joined-screenshot.jpg" imageanchor="1"><img border="0" data-original-height="1014" data-original-width="1600" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF2grliB_uc-CASErbaHkYKRhISiUQQdViyopbxCB31Pz_MOT01AwyRaZPnib4tGu1vsL6wGBI9w5E900IANIJpHVIvWtg5wHHzKJHn0lRicO9lWjf3rdsAuj4tjhJ6v3mlpj2g3atFi0/s400/joined-screenshot.jpg" width="400" /></a><br />
<br />
<br />
電影的配樂用黑人的音樂與古典音樂交替,並沒有真的很對我口味,但選曲而言卻是非常精準地與情節搭配,帶出來的氛圍更是妙不可及,值得仔細研究。<br />
此片配樂師是Nicholas Britell,亦是《Vice》及《12 Years A Slave》的配樂師。<br />
<br />
導演Barry Jenkins曾表示喜歡王家衛的作品,《Moonlight》的色調節奏氛圍也確實與同是同性戀題材的《春光乍洩》相類似。<br />
<br />
此片經常使用飄浮感的鏡頭,明顯區別出人物與背景,令人更留意角色的表情思緒。亦較少建立鏡頭,多為跟隨人物的移動鏡頭及特寫,主要還是強調人物。<br />
主角被眾人欺壓時鏡頭亦非只著重於某幾個人身上,而是繞著不停移動,不安、混亂與緊張感亦從這些鏡頭中顯示。<br />
<br />
電影從頭到尾也是穩定地向前推進,沒有插序倒序,跳過不提的時光,留白得剛好,沒有特兀之感,也不會遺下惦人掛念的疑問。<br />
與情節平均緩慢的節奏不一樣,配色飽和度較高、顏色鮮明,令所有情節雖則緩和沉默,色彩卻帶來張力,即使沒有直白的台詞也令人感受到角色背後洶湧的情緒。而黑暗中的進行情節亦利用了光暗帶來了曖昧或者幽暗沉重的氛圍。<br /><br />
<br />
除了以上截圖摘句,還有幾幕讓我印象特別深刻。<br />
<br />
長大後的Chiron依母親要求見面時,Chiron 母親強調她愛Chiron,即使他不愛他,而她也不是一個好母親,我腦海中霎時浮現「Love do harm」這一句話。<br />
母親流著淚說愛他,並逼問「Do you hear?」,其實與強迫Chiron 接受她的愛無異。<br />
<br />
Chiron 後來流著淚說聽到了,但,一路成長過來所受的痛苦與委屈、父母的缺席,都無法因這一句愛你而改變或者彌補。<br />
母親接著極為傷心地滿臉淚痕,吸著煙地對Chiron 說:「I'm so sorry」<br />Chiron也默默點頭接受,並給她一個擁抱 ,達成了和解。<br />
也許Chiron 怪責過母親,年幼的Chiron 甚至憎恨她,但一如高中時,母親吸毒後昏昏地不斷重覆對他說:「 You're my only one, I'm your only one。」<br />
也許Chiron 一路而來也確實缺愛,而母親亦在他生命中缺席母親角色多年,但血緣無法改變,縱然母親再錯,Chiron 再痛,事情沒法改變,糾結下去也沒多大意思。<br />
因為如此,Chiron 選擇接受母親的愛與道歉,把這一頁揭過去,也許也是對自己的放過。<br />
<br />
當然,他母親也是再清楚不過自己的不堪,因此當年才會大叫:「Don't look at me」<br />
當Chiron 需要愛時,她沒有給矛,甚至不願改變自甘墮落,令Chiron 更接近Teresa ,所以從那時候起,「You ain't love me」,母親每次出場都會說一次類似的話。<br />
<br />
再愛一個人,也還是會傷害他。<br />
再愛一個人,也不一定換得來愛。<br />
<br />
何況是這種沒法推搪的愛。<br />
<br />
<br />
關於Kev和Chiron。<br />
<br />
記得他倆再次見面時,Chiron 變回那個不擅言語的Chiron ,Kev見狀便說了:「You ain't change one damn bit」<br />
Chiron 即使變得再壯碩,工作時再強悍,Kev還即看懂了Chiron 的本性。<br />
又或者是長大了的「black」只願在Kev面前成為「Chiron」。<br />
這個也暗示了「Black」這花名與最後的篇章名稱是Kev對Chiron 的期許,也是世人眼光中black(黑人)這一種族的印象或期許。<br />
Chiron 步上與Juan 相似的道路,也許Juan 便是Chiron 心中「black」應有的形象,而長大後成為了「Black」的Chiron 正正是具現了這些世人賦予黑人的特徵。<br />
<br />
但黑人並非一定就是「black」,正如Chiron 曾經所說我沒有想成為任何人,我是我。<br />
他還是那個不擅長反擊和反駁的Chiron,但現實和世界教曉也逼迫他成為「black」,不安與無助促使他保護自己,促使他反擊成為成人眼中黑人應有的樣子,在管教所裹決定「started it over」。<br />
但Chiron 說:「I'm me men」<br />
Chiron 用最少的字數體現了他還是他。<br />
<br />
Juan曾經說過,在月亮下,黑人是藍色的。<br />
(In moonligt, black boys look blue.)<br />
全片並沒有出現過月亮,黑人們不一定是世人眼中的黑色,在看不見的月亮下,他們一直都是溫柔的藍色。<br />
與世人眼中的黑人不一樣,Chiron 心深處一直是Chiron ,一直是是沐浴在月光下藍色的Chiron。<br />
<br />
最後,兩人依偎沉默,<br />
到底是重歸於好還是一時情起;<br />
當年的第一次,也是Chiron 唯一一次,<br />
到底Kev是一時意亂情迷,還是情在深處而不自知?<br />
這種留白令人惋惜,畢竟真的看不出kev有多戀慕Chiron,渣男的嫌疑真的洗脫不了。<br />
但這也是一種現實,不是每段愛情也真的有戀慕的成份,混著混著,相處得來就一起了。<br />
<br />
不論如何,至少月光與海浪聲一直在片中包圍著二人。<br />
<br />
<br />
6.5/10<br />
我係俗人。<br />
文藝片黎講都算引人入勝,無悶場。<br />
但我係俗人。<br />
無刺激感而平實既片,就係咁既分。<br />
但無論拍攝技巧定主題都係值好高分既片,但整體而言,我係俗人。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-19138907758712297932020-01-29T15:03:00.001+08:002020-01-29T15:03:15.114+08:00二零二零。<br />
<br />
找回自己確實需要時間、需要練習,<br />
然後習慣。<br />
<br />
<br />
最近腦海一直在叫喊著「妳應該拿起書本,把它讀完。」<br />
這種慾望…<br />
不,與其說是慾望,倒不如說心隅的一角希望著自己這樣做。<br />
<br />
於是今天真的邊喝著珍珠奶茶,邊聽著日音地看了好幾頁書。<br />
<br />
過程緩慢且拖延了不少時間。<br />
<br />
但出奇地卻覺得自己有點變輕鬆。<br />
<br />
明明自己一個發呆玩手機的時間這麼的多,多到有一刻懷疑自己正接受著孤獨寂寞的折磨。<br />
原來,<br />
這種才是讓我沉靜兼找尋自我的時間。<br />
<br />
<br />
想起大學認識的L君。<br />
<br />
他說他受不了一整天都呆在家,<br />
可以的話,無論如何他都會給自己一個理由去散步。<br />
他喜歡呆在這邊本地著名的咖啡店,便宜又能讓他自行獨處,做做功課、看看動畫什麼的。<br />
雖則我真的很懷疑每次他在那邊做功課的成效有多大…<br />
<br />
<br />
即使方式不盡相同,但大概每個人都有所謂「找回自己」的時間吧。<br />
並不說是那種找回自我、認識自己,那種帶有沉思反省的時間,<br />
只是那種釐清自己終歸是一人,<br />
而這種孤身一人並不足以、亦不應該構成寂寞與孤獨的過程。<br />
<br />
記得年尾的時候,我打電話給美國的TM說:「我最近承受不了獨處,怎麼辦?」<br />
<br />
她彷彿覺得不可思議卻帶點唏噓遺憾地應道:「記得妳從前經常喜歡自己一個,怎至最討厭別人打擾妳獨處閱讀的時間了。那時候妳最享受自己一個隨便到處逛,甚至到了一個我無法理解的程度。」<br />
<br />
「是嗎?的確從我挺愛獨自亂逛的…反正我現在承受不了。被縱容多了,回不去了。所以現在正在努力練習呢。」這樣回應的我,其實根本連從前獨處的那種喜悅與動機都無法回想起來。<br />
<br />
<br />
然而今天好不容易靜下來讀書的我,找回那份感覺,帶點喜悅地重新察覺到對外界厭煩的自己。<br />
<br />
許是浸透於人群中太久的我,習慣了群體行動、習慣了吵鬧、習慣了陪伴、習慣了漫無目的地而不太享受地玩樂、習慣了並不完全勉強地為別人做點什麼,習慣太久,把自己丟落在時間線的後方了。<br />
<br />
昨晚剛好看到一個視頻,說兩年能做到很多事。<br />
沒有把它看完,但也許,我正正是把自己丟落到兩年前了。<br />
<br />
那些獨自在咖啡店閱讀,獨自亂逛,獨自完成許多事並為此感到滿足的自己,<br />
我想把她找回來。<br />
<br />
<br />
<br />
最近發現自己把好些關係落下了,也不知道該做如何踏出第一步把這些關係補回來。<br />
人,真的無法將所有事都達至兩全其美。<br />
一直以來相信溝通或多或少傳遞出某些心意,卻發現並不是每個對象、每個時刻都樂意傾聽。<br />
從前願意聆聽的人有了別人的聆聽,就不想花時間在沒法立馬回應的人身上了。<br />
大家都喜愛及時的快感。<br />
妳也是,我也是,或許大家都正是如此。<br />
<br />
無論如何,正正因為喜歡著這些人,我怎樣都想把心意傳達出去。<br />
也感激現在圍繞在身邊卻未知未來如何的你們,畢竟,陪伴我走過某段路也始終是緣份。<br />
<br />
人大了,的確是沒法把期望放到更多的人身上了,<br />
真的單單是因為畏縮與害怕受傷罷了。<br />
我把我剩餘的勇氣及頹靡兼所剩無多的心思,全都賭在拉回原有的關係上了。<br />
<br />
還是會受傷的。<br />
尤其是這麼期待她們回應卻又被敷衍或不屑一顧的時候,怎能不受傷呢?<br />
但把期望放在剛來的人身上更是不切實際。<br />
況且,我本來就是一個無比可笑且念舊的人。<br />
<br />
這個大學生涯不斷地受傷,把自己丟失。<br />
我確實是覺得無比痛苦。<br />
可能是經歷過失去這麼多的年紀,卻還是單純幼稚地覺得人性有希望、初心美好的那個自己愚蠢吧?<br />
<br />
委實無法在想東想西,想那一步走錯了。<br />
只能先做吧,只能先再踏出一步吧。<br />
<br />
我也只能跟自己這麼說了。<br />
<br />
-<br />
<br />
上年其實在這blog也存了不少草稿,每份都只是寥寥數句,<br />
也嫌棄自己寫得特別差,覺得完全不能表達好自己。<br />
<br />
這篇也可算是最近幾年寫得最舒暢的記事了。<br />
<br />
也因此,察覺到自己打字速度比從前緩慢多了。<br />
<br />
<br />
加油tyy,想一想妳想成為怎樣的人,把妳落下的事一點一點盡妳所能地做好。<br />
<br />
愛妳,晚安。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Kcp4dy8tJP0" width="560"></iframe>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-77387964241928709042018-12-12T10:59:00.002+08:002018-12-12T10:59:52.713+08:00卒業。<br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/lZsl6NYZaj0" width="560"></iframe>
<br />
<br />
<br />
<br />
西野七瀬要畢業了。<br />
<br />
自從AKB初期生主力成員都畢業後,曾經把注意力轉移到乃木坂46的我,許是因為生活纏人的原因,或是留意韓國歌手多了的原因。反正沒有像從前一樣,緊盯視著女團們的一舉一動。(連被某大群組踢出去也不察覺)<br />
<br />
橋本奈々未畢業以後,我連生駒少年畢業也只是淡淡傷感過。<br />
<br />
這次,輪到ななせ了。<br />
<br />
聽過帰り道は遠回りしたくなる後,最近一直在循環播放。<br />
但其實這並不是一首我一聽便愛上的歌曲。<br />
<br />
於是,我在想,ななせ的畢業於我而言為什麼有如此大的影響呢?為什麼我突然又在追女團們的綜藝呢?<br />
我可是連彩姐畢業一事都不甚緊張。<br />
<br />
ななせ並非是我乃木坂中曾經留意過的成員,如生駒、橋本、白石等人。<br />
<br />
看了最近關於ななせ的綜藝,也重新看了橋本畢業live。<br />
<br />
在我無比沉迷AKB的時候便已很清楚,除了她們個人風格、樣貌身材,我羨慕她們一起奮鬥過後的那種友誼。<br />
尤其是於青春期的我而言,圍繞著籃球隊的人,風吹雨打過後、一起哭著笑著獲得成果的畫面委實太過美好。<br />
我無比渴望和當時身邊人擁有一段回首過往,會嘆息、懷緬、且感恩大家仍在彼此身邊的感情。<br />
<br />
時至今日,她們確確實實還仍然留守。<br />
而且我堅信她們並不會在我人生中離席。<br />
<br />
於是,我的青春就在AKB主力成員陸續畢業、而我反覆確認她們的留守中,慢慢前進。<br />
<br />
有了最堅實的後盾後,我把注意力放在生活人擾人的細節上:衣食住行、財政玩樂。<br />
那份對不會離棄、一同奮鬥的友誼的渴望漸漸變淡。<br />
同時,我也在AKB的衰退中慢慢脫坑。<br />
<br />
ななせ的畢業,剩下白石一個人,把這份回憶和情懷喚回。<br />
同時讓人察覺到,各自成長的我們,並沒有誰留守原地。<br />
在有了妳們、離開妳們以後,我也陸陸續續和新的人相遇。<br />
<br />
最近認識了一個與yoyo同日生日的女生——haymans。<br />
在她身上彷彿看見了從前小心翼翼、無比敏感,經常為一些小事受到傷害、牽動情緒的自己。<br />
發現自己原來仍然會為有願意留守在自己身邊的人一事感到慶幸,仍然會為一些小事而感到幸福,仍然會為別人的離座而婉惜悲傷,卻也明白到自己沒有再像從前一樣這麼害怕失去些什麼人、又會因什麼事與誰擦肩而過。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
雖然喜歡著每一個人,但也明白有開始的一刻,結束必然會蒞臨。<br />
緣起緣滅,是再正常不過的事。<br />
別人願意與妳相處的每一分每一秒,都是如沙灘上的足跡,縱然會消失卻無可取締。<br />
<br />
大概在這之後也會反反覆覆經歷,仍然會感到悲傷,這份悲傷大概沒有一個盡頭。<br />
但為了賦予每份相遇、每聲再見一份意義,大概必須昂首闊步,繼續找尋令自己幸福的新相遇,才能令離別顯得不再悲傷。<br />
<br />
因為有著喜歡的妳們,即使被恥笑為膽小鬼,我曾以為自己永遠都不會有踏出一步、離開這個「地方」的勇氣。<br />
但在ななせ畢業的這段期間,我發現自己原來早已啟程,正在與不同的人相遇分離,那些我最喜歡的妳們都成了無比珍貴的回憶。<br />
即使有點寂寞,卻還是在這過程中賺取了許多許多的愛,在其他人身上獲取了無數幸福,學懂付出、收手和珍惜一切並非理所當然的愛。<br />
<br />
正因為有著喜歡的妳們,即使繞點遠路,與別人相遇、受傷也沒關係。<br />
正因為有著喜歡的妳們,感恩自己在被生活打擊、旁人中傷後,都會堅強對自己說過得再差、活得再苦,自己還有一個避風港。<br />
<br />
感激在這些日子裹令我幸福過的每一個人。<br />
<br />
ああーーなるほど<br />
もう歩き出せるんだ、終わったね。<br />
<br />
<br />
這算是成長嗎?<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-78738666425214828772018-11-26T10:13:00.002+08:002018-11-26T10:13:58.918+08:00改變。<br />
<br />
<br />
與室友互相拋棄了的冬日晚上,氣溫卻驟然莫名其妙地回暖。<br />
尤其坐在暖氣充足的地方,在學校對面的咖啡店獨自喝著一杯London Fog,充滿了奶泡的表面讓我身體特別和暖。<br />
<br />
有些事、有些人真的是沒辦法去改變,也沒有必要去改變。<br />
更無需花心力在一件你永遠不會獲得回報的事上。<br />
<br />
我接受你,是接受了你這個人。<br />
若然我要接受你後去改變你,證明了我並沒有接受你。<br />
這並不是我的希冀,相信你更是為難。<br />
<br />
何苦?<br />
<br />
既然總會離開,不如提早放手。<br />
倒不如說,別拉起我的手,我也別留你在身旁。<br />
<br />
<div style="caret-color: rgb(252, 129, 129); color: #fc8181; font-family: "Coming Soon"; font-size: 12px;">
<b>春夏過ぎて秋冬が来て 時は戻らない刹那の中</b></div>
<div style="caret-color: rgb(252, 129, 129); color: #fc8181; font-family: "Coming Soon"; font-size: 12px;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b;"><b>春夏漸過秋冬驟來 時間就是在無法回頭的那一剎</b></span></div>
<div style="caret-color: rgb(252, 129, 129); color: #fc8181; font-family: "Coming Soon"; font-size: 12px;">
<br /><b>君と出逢い いずれ 別々に歩いてく</b></div>
<div style="caret-color: rgb(252, 129, 129); color: #fc8181; font-family: "Coming Soon"; font-size: 12px;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b;">與你相遇 終有一刻會走上各自各的道路</span><br />とても普通な そんな 雲のような事でした ああ<br /><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b;">這其實是非常普通 如流雲般的事情 呀呀</span></b></div>
<div style="caret-color: rgb(252, 129, 129); color: #fc8181; font-family: "Coming Soon"; font-size: 12px;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b;"><br /></span></b></div>
<div style="caret-color: rgb(252, 129, 129); color: #fc8181; font-family: "Coming Soon"; font-size: 12px;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b;"><br /></span></b></div>
<div style="caret-color: rgb(252, 129, 129); color: #fc8181; font-family: "Coming Soon"; font-size: 12px;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b;">Be Free。</span></b></div>
<div style="caret-color: rgb(252, 129, 129); color: #fc8181; font-family: "Coming Soon"; font-size: 12px;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b;"><br /></span></b></div>
<div style="caret-color: rgb(252, 129, 129); color: #fc8181; font-family: "Coming Soon"; font-size: 12px;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b;"><br /></span></b></div>
<div style="caret-color: rgb(252, 129, 129); color: #fc8181; font-family: "Coming Soon"; font-size: 12px;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b;"><br /></span></b></div>
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-22829259492995769632018-10-05T17:05:00.003+08:002018-10-05T17:05:23.647+08:00緣完。<br />
<br />
太久沒上來寫過隻字半句…<br />
感覺自己近年來每次起首都是如此一句,卻實在是沒法否認自己的頹廢與懶惰。<br />
許是生活中缺少挫敗到必須要用文字去抒發的挫折;許是生活中有太多令人分身不暇的鎖事,讓我從壓抑裹分散注意力;亦許是生活中遇上了更多更多寵愛我的人。<br />
無論是哪一個藉口或原因,毫無疑問的確是荒廢了寫作。<br />
<br />
凌晨三點,與三位男生暢遊了Hamilton and Burlington 一整個晚上。<br />
沒什麼特別感覺,與平日流連在Mills 而不願開始學習一樣,一樣地浪費人生。<br />
回到家裹沐浴,忽爾醒覺Ruby是我大學中唯一一個曾經被撰寫於這裹的人。<br />
<br />
多諷刺。<br />
<br />
寫過她這麼多次,終究是再沒那份心力堅持下去。<br />
縱然她是唯一一個對我影響甚大,大至需要把與她的點滴記錄下來的人。<br />
<br />
已經不再是心淡這麼簡單。<br />
<br />
許些時候面對著她,有種氣憤,有種不甘,為自己的委曲求全與卑躬屈膝而憤憤不平。<br />
<br />
說到底,還是沒法弄清自己到底是真的死心放下了,還是一再重蹈覆徹、糾纏不清,畢竟自從這個日誌創立起,我一直一直在名為人際關係的蜘蛛網中爭扎,沒法完全逃出生天卻又不至於動不了身的狀態,這種不上不下的狀態卻是最令人煩躁。<br />
<br />
煩躁於自己的無能與憂柔寡斷。<br />
<br />
她對我態度頗為差勁,<br />
她讓我覺得自己可有可無,<br />
她說過我不是她朋友;<br />
她去旅行會記得買手信給我,<br />
她在眾多朋友中會找我傾訴,<br />
她在眾人中獨獨約了我外出遊玩,<br />
她也對我說過為一切不快而抱歉,<br />
她也說過真心當我朋友;<br />
可她卻能在一星期過後,於我不在場之時,把一切過錯推到其他人身上、把職責擔子送到別人身上、把自己營造得楚楚可憐,明知自己錯在哪兒、有了悔意,卻沒有真的打算去改變自己。<br />
<br />
也不是多麼難明白的事兒。<br />
<br />
江山易改,本性難易。<br />
對女生來說,只要有人願意原諒,站在她那邊,其實改不改也沒什麼大不了。<br />
更重要的是,有心「想」改正和用行動去改正,是確確切切的兩回事。<br />
只要讓其他人以為她有改這個意思,便是獲得原諒的一半。<br />
<br />
這樣一想,改不改真的沒什麼大不了。<br />
畢竟每人都有惻隱之心,只要你看到了我的誠懇,相信了我正在努力,大概一切一切都會被原諒吧?<br />
並不需要一朝一夕便修正自己。<br />
<br />
太多太多令人失望的事。<br />
不太清楚她於我身上留下的傷口會否多於chy & cmc,但無可否認的是,她並沒有給予過我同等的快樂。<br />
她倆與我結伴走過的實在太多太多,有些悲傷甚至非她們親手導致,但她們卻確確實實把我放在心上了。<br />
<br />
來到加拿大,遇上形形式式的人,我會說真的把我放心上的大概只有Annette吧。<br />
<br />
天秤座於獅子座來說還真是個神奇的生物。<br />
<br />
cmc 是1022,Annette 是1021。<br />
她是左撇子,他也是左撇子。<br />
<br />
大概是化學反應吧。<br />
亦也許是剛巧而已。<br />
<br />
說起來,亦遇見了一個與yoyo同日生日的獅子座。<br />
還真奇怪,沉默寡言的獅子座難不成都是0725出生嗎?<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
呀,對了。<br />
<br />
這個日誌伴著我走過了一個又一個關於人際關係的坎,也陪我面對了無數身邊人的病痛與死亡。<br />
<br />
最近吶。<br />
<br />
又一次嶄新的經歷。<br />
<br />
能走能吃,精神頗足的人,前幾分鐘還在聊那些年她走訪俄羅斯的事,下一秒,打了數針後,連淚水也來不及流下,便靜靜地走了。<br />
<br />
並不是不理解為什麼要選擇安樂死,也不是想埋怨,更覺得甚為慶幸她不用再受苦。<br />
<br />
但始終無法釋懷。<br />
<br />
這種主動離場的經歷,這種由自身意志選擇退出時間洪流的決定……<br />
實在沒法讓人不去思考,若然她此刻還存在於世上,若然還能與她對話,對於我來說是一件多麼幸福的事啊。<br />
<br />
可是作為一個眼見過無數受痛苦糾纏、生不如死的時刻,真的無法拒絕她這個抉擇。<br />
<br />
許多許多的如果,連想像都是一種奢侈。<br />
<br />
<br />
<br />
人與人之間的羈絆是多麼的脆弱不堪,<br />
許是一句真實的心底話,便把一切過往的好破壞殆盡,<br />
或是一場意外,便從此天人相隔。<br />
<br />
緣份皆會有緣盡之時,<br />
完場那刻只願回首一顧,<br />
往日全是美好燦爛。<br />
<br />
願妳學懂愛惜當下,<br />
願妳遇上挫折、失去重要之物時能夠風輕雲淡,<br />
學會放下。<br />
<br />
晚安tyy。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-31603330483926172962018-05-22T14:42:00.001+08:002018-05-22T14:42:07.627+08:00委屈。<br />
<br />
<br />
樂極自會忘形。<br />
<br />
別忘記妳的身份,別忘記世上人們都是群聚的,<br />
即使妳如何渴望無分國界、無分你我,始終都是一個不切實際的願望。<br />
<br />
要明白,世上沒任何一個人能游走於邊際,正如走在河邊那有不濕鞋的道理。<br />
要走在沙上,還是漫遊於河中,終歸是要擇一的。<br />
良禽擇木而棲,妳倒是看看那裡有雀鳥不用停下來稍微歇息?<br />
<br />
不然就成為一隻孤單且離群的鳥兒,愛什麼時候停便停下來,愛游盪天際便翱翔而飛。<br />
只是,妳哪忍受得住那份孤獨?<br />
<br />
坐在渺無人煙的巴士上,忍不住為這份痴心妄想而落淚。<br />
終歸是一份妄想。<br />
當妳以為自己比別人幸福時,終會迎來打擊的。<br />
業因果報,屢試不爽。<br />
<br />
每份陪伴,每個過路人,都有妳需付出的代價,都有時限。<br />
且行且珍惜。<br />
<br />
哭過,依然要飛,仿然要停。<br />
<br />
/<br />
<br />
後補:妳就是矯情,根本只是想人哄罷了。<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-29439301127418827932018-03-29T04:04:00.000+08:002018-03-29T04:04:50.928+08:00往來。<br />
<br />
大學的第一年,我遇上了各式各樣的人。<br />
<br />
有些妳以為是泛泛之交,誰不知她們的離去卻令妳異常的悲傷,彷彿想不起沒了她們的從前妳是怎樣生活與社交。有些妳原以為能好好交往發展成關係好的朋友,人家卻毫不在意,甚至沒把妳當成她目標的一份子,又或許是過份主動導致的掉價與不珍惜,並沒有辦法怪誰。也有些妳從來沒想過與她合得來,卻莫名奇妙地一拍即合。更有些是妳原以為可以打好關係好好玩樂的人,誰知人家只喜歡他們獨自的圈子。<br />
<br />
緣份就是這樣,無法預測。<br />
<br />
猶如人生,往往殺人一個措手不及。<br />
<br />
然而,對別人的期待過高往往只造成自己的失落。這樣不對等的感情與付出卻是人際關係中無法避免的一環。<br />
<br />
成為人這麼多年了,卻還是無法學懂如何在一段關係中,自己不受傷的情況下也不傷害別人。<br />
<br />
大概沒有受過傷的痛楚,也沒法體會人與人相遇之間的溫暖有多美好吧。<br />
<br />
畢竟沒有苦澀的痛楚又如何懂得甜美的快樂呢?<br />
<br />
<br />
時間委實能證明許多東西。<br />
<br />
儘管如今的我對這些人有多珍視都好,時間卻總是如風般把辛辛苦苦累積而成的沙堡,一點一滴、不廢吹灰之力緩慢地把一切磨蝕。<br />
<br />
時間也許不能證明什麼。<br />
<br />
時間只能告訴妳,對,妳所珍視的東西在大家的努力下,完好無缺地沒被我破壞掉。<br />
<br />
<br />
只是tyy妳要記住。<br />
<br />
人與人的相遇不是為了日後的大家會怎樣,而是一種經驗。<br />
<br />
一種讓你體會人生的各種不同的經驗,讓你淡淡地了解如何與世界相處的經驗,讓你更了解自己所需的經驗。<br />
<br />
<br />
即使事過境遷,世事無常,地球還是會繞,星河依舊存在。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
做功課啦屌妳。<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-75746636038784588762018-03-27T14:24:00.003+08:002018-03-27T14:24:43.281+08:00新。<br />
<br />
離三月還有兩個小時。<br />
<br />
Hamilton這天彷佛連冬天都要離去似的十四度高溫。<br />
<br />
最近發生了什麼呢?以為自己很久沒有拾筆寫作了,卻發現自己在秋天略略寫過一篇,而文中的女主角正正坐在我旁邊溫習。<br />
<br />
感覺自己無甚作為,但又不否認這段時間委實發生過不少事。是不是我的人生根本不值一提呢?有時不禁這樣懷疑。也不清楚自己到底是屬於悲傷還是幸福的狀態,甚至連平淡也說不上。起伏很大,但若然要我娓娓道出又彷佛有點強人所難。<br />
<br />
感覺人來人往,許多事與人如龍卷風般掃過,卻又在霎那離開、只留塵埃,連讓人細思的時間也不剩。<br />
<br />
最近喜歡上seventeen,算是一大改變吧。連朋友R也不禁問你不是只專注日音的嗎?<br />
<br />
人呀,變化得太快,每每都殺人一個措手不及。<br />
<br />
。<br />
<br />
<br />
生活總被鎖事煩擾,例如功課、財務、住宿,又或者人際關係。<br />
<br />
最近都沒時間好好沉澱自己,看見身邊的朋友能夠沉醉於悲傷、糾纏於人際關係、煩惱於戀愛關係上,才察覺到自己的青春委實不如他們了。<br />
<br />
那些煩惱、悲傷、沉重都來得單純且美好,許些時候,我連想把它們找回來的能力都幾乎沒有。<br />
<br />
依然感性,說哭就哭,可是大哭過後要考慮更實際的行動問題,又有誰、又那來的時間容許我這樣沉寂於自己的世界中呢?<br />
<br />
幾年前的我並不知道這種寂寥的悲傷原來竟是如此奢侈,當時覺得除了那份莫名其妙的悲傷,自己畢竟也有許多實際煩惱要面對。<br />
<br />
卻沒想過時到如今,自己竟成為連在腦海中浮現一秒的時間也不用,下意識在悲傷過後就回到要面臨的各種的現實當中。<br />
<br />
廿二歲,還未到是大人的年紀。<br />
<br />
才發現,原來從前的我被如此多的人寵愛著,讓我粗暴地撒嬌。<br />
<br />
與如今表面撒嬌要求別人幫個忙、讓步於我不一樣,從前那種大哭大叫大鬧,朋友們還是接受了的那個我,才是在不知不覺中、無時無刻地撒著嬌。<br />
<br />
恃寵而嬌。<br />
<br />
現如今,情緒仍然比任何人都跌盪迭起,卻再沒有那段能讓我歸納自己的餘地了。<br />
<br />
再過幾年,我又會變成怎樣呢?<br />
<br />
再不堪,我還是喜歡過去那個毫不猶豫地浪費著青春的我。<br />
<br />
謝謝你,帶我體會過那麼多的悲傷與快樂。願未來的你,繼續喜歡著自己的過去。<br />
<br />
<br />
晚安tyy.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-44600361697678777082017-10-16T12:02:00.000+08:002017-10-16T12:03:23.144+08:00deep。<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
昨天與大學同學傍晚出外逛街吃飯。Hamilton正式踏入秋天的時節,天氣轉涼,落葉滿地,然而雨卻還是偶爾在下。像今天下午便忽然召來一場狂風驟雨,仿佛要我同步體驗香港剛掛過的八號風球似。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ruby是我剛認識的大學同學,這是第一次與她單獨外出,只有剛見面時有幾秒的不自在,後來在車站候車便談開來了。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
在學校要去附近的大型商場需要兩程巴士,但有人聊天的話,時間仿佛就容易渡過得多了。我們從車站交換近況,談了過一星期的假期幹了什麼,Ruby說這一星期她大部份時間都在溫書,到downtown兩天找朋友,基本上可算得上無所事事。我投訴了與室友及其男友的富裕旅行方式著實不適合我,她也不算是嬌生慣養的閨女,人也很和善,會為人著想,可惜就是特別愛抱怨。而這種下樓上車,景點逛十多分鐘再上車,不然就吃的旅行方式當然舒適,其實也不應有什麼抱怨可言,只能說大概我天生勞碌命吧。享福玩樂也不滿意。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
聊著聊著她提起了她對團契的人有點不滿,覺得他們有針對天主教的感覺。Ruby是個在天主教學校長大的女生,但沒有接受過洗禮成為天主教徒。曾經有一次在團契時跟她聊過她信主的契機,她來加以後有一段時期覺得孤獨,反正就是離鄉背井、人生地不熟的那種愁諸,然後在快要崩潰的那一刻,突然傳來愛是不保留的音樂,她從那一刻起便開始相信,主一直在身邊從未離棄。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
我用一種學術性角度與個人立場與她討論我對天主教與基督教的分別,簡單粗暴地總結就是莊嚴與虛偽。我們沒有談及認同與否,就只是在表達我倆對此的看法,但無講如何她還是會繼續參與團契,而我大概偶爾也會作壁上觀。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
說著說著,我們談到抑鬱症。她本身讀Kinesiology,對醫學認識一定比我深,家中有一個本身有心臟病,大概因不受寵兼屢受挫折而患上抑鬱症的姐姐,有一個很要好的朋友,身在香港卻患有厭食症,父母態度也不是很支援她,前一兩天又嘗試自殺。我本來就是性情比較敏感,喜歡傷春悲秋的人,再加上青春期時的個人經歷,和她分享了前陣子因linking park主唱自殺身亡而突然跳掣、情緒崩潰,再次企圖自殺時的經歷。再加上這星期回Mississauga 我讀了好幾章《我的悲傷不是病》,我更加確信自己不過是比常人更容易悲傷,心理醫生樓據MSD去判斷我的心理問題是過於輕率。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
我們從醫學、個人經歷、世人態度等方面聊了很多很多,直到到達商場,我們又變回了愛逛街、挑衣服、買化妝品,再普通不過的女孩子。後來回到downtown晚餐,又說了各自的戀愛話題。回程的路上,她笑話我們今天聊的事全部都很deep,數過我們聊過的話題,我反笑道只差宇宙大爆發還未提及,而後來我們的確在聊生物的進化過程,連達爾文都被我們翻出來了。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
我覺得與她的對話過程是舒暢而沒有顧忌的,可是回家一想,如果這樣的話題算是deep的話,那普通人是怎樣聊天的呢?要多無聊的話題才能慢慢地與一個人深交呢?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
在回程路上與她對話的中間,我留意到坐在我倆身後的四個女孩子,偶爾笑談幾句英文便靜下來了,每次回頭一看她們倒是面無表情地看著窗外,又或者四人都各自在手機上打字。回想起來,不禁想問,難道這樣的沉默即使屬於正常,也必須存在於每個人的交友過程中嗎?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
我並非對所謂「無聊事」有不屑的意思,大概是我許久沒經正常渠道「主動」接觸陌生人再變為朋友了,我肚子裏的「無聊事」大概早已清空,我只有在一個人反思的時候不斷研究各種deep的話題,也許我早己忘記歡樂的交友方式了吧?這無容置疑確實是我的不是。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
然而,我卻喜歡這種交流,各有得著不好嗎?我喜歡這種思想上的交流、互促與進步,是太嚴肅了嗎?我是否要求太多又或者我與身邊人格格不入呢?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
自問無法成為一個超卓的人,概念立場也沒有很出縱,和那些真正超然的人聊天的話,大概我只有提問與聆聽的份兒。可是又能從那裡文到這裡朋友呢?又如何能成為一種可玩樂無聊的朋友呢?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
我納悶。</div>
<div>
我疑惑。</div>
<div>
其實我一直融入不了周圍,我質疑這是否我的錯。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-44738403249581775182017-08-18T01:45:00.000+08:002017-08-18T01:45:52.295+08:00逃離現實。<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/3XrncV4O3qE" width="560"></iframe><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
剛看了《銀魂》真人版,關於感想與劇透就不說了。<br />
回家上imdb打了難得的9分。<br />
<br />
是的,<br />
看他們大概是我這年最開心、最難忘、最快樂、笑得最開懷的事了。<br />
所以毫不猶豫地給了與經典《the sound of music》一樣的高分。<br />
<br />
縱然紅櫻的故事我已經看過無數篇,無論情節與梗一點都不令人意外,這套電影還是讓我獲得了短暫而純粹的快樂。<br />
<br />
<br />
<br />
前陣子朋友說最近發了一大堆離奇的惡夢,我表示很羨慕,畢竟最近都沒怎樣發夢。<br />
即使有,醒來也忘記得一乾二淨。<br />
<br />
朋友說我奇怪,對夢這麼認真幹嘛。<br />
<br />
吶。<br />
妳要知道,夢比現實有趣多了。<br />
不論是被怪力亂神打擾、還是被鬼魅怪物追趕,多稀奇古怪的夢都比如此無趣的現實好玩多了。<br />
<br />
是的,《銀魂》讓我短暫的忘記了現實世界的壓抑,忘記了社會今天有多不公不義。<br />
如此荒的世界何德何能能夠「無患有司之不公、無患有司之不明」呢?<br />
<br />
扯遠了。<br />
<br />
你可以批評我只是中二病,或只是一個本性難移的毒J。<br />
<br />
但無論如何這個壓抑的現實令人窒息痛苦,對生活、甚至生存都無法擁抱一絲希望。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
這個2017還有很長遠的日子,痛苦艱辛的事不會留你喘一口氣的餘地,接踵而至。<br />
<br />
而令我享受且感到快樂的事在現實一一都不存在。<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-25058367175864944212017-08-13T05:22:00.001+08:002017-08-13T05:22:14.190+08:00風。<br />
<br />
剛從酒綠燈紅的中環回來。<br />
<br />
夜裹的中環的確沒有讓人休息的餘暇,到處的人都在上映各自的一輯戲,大吵大鬧、瘋狂玩樂、傷心痛哭、舉杯暢飲,各有各情節。各種燈光招牌的照射下更沒有讓人步入凌晨夜深人靜的覺悟,這裹彷彿是遺世獨立的酒池肉林,與日照時的香港無關,走在這裹的各種人種更沒法讓我真切覺得身處在香港。<br />
<br />
三時左右,坐上通宵行駁的凌晨巴士,看著車窗發呆一陣子,朋友的短訊讓我回過神來。忽然發現車上乘客數量與平日非繁忙時間的巴士相差無幾,彷彿大家都是到港島區當了一回遊客,玩得心滿意足後各自回到自己的世界。<br />
<br />
而現實卻是不論是工作結束後回家,還是到中環酒醉飯飽一場的人,大家都拖著疲累的身驅、抱著乏倦的精神狀態坐上這班寧靜而快速行駛的過海巴士。<br />
<br />
下車後到便利店買了一包經典黃色包裝的檸檬茶,這幾年來愈喝愈覺得與記憶中的味道有所出入,卻又說不出個所以然來,只是因為它還是記憶中的那個包裝、那個品牌,沒有多想便選擇它。<br />
<br />
喝了兩口卻驟然有點後悔,肚子對短時間接受過多飲料水份作出抗議,飽足感湧上大腦,卻沒有替我解決喉嚨乾涸的煩悶。<br />
<br />
拿著它踏過幾條昏黃街燈下的道路,微微涼風吹過。<br />
<br />
感受著躁熱夏夜中的微風,讓我想起小時候夜不歸家的日子。<br />
<br />
是的,小時候。<br />
<br />
仔細一想,這種寧在漆黑公園裹打混,夜不歸家的街童時光,屈指一算都差不多是五、六年前的事了。<br />
<br />
在街場中打球直到公園關燈,轉移到秋千閒聊聽歌,即是已經近乎撐到無話可說,還是硬呆在公園直到不得不回家。<br />
<br />
朋友們都住在公園附近,只有我一個住在隔壁區域。小時候膽子大,獨自走在夜闌人靜、人煙稀小的工廠區也毫不膽怯。聽著手機裹的歌,哼著不著調的音樂慢步走回去。<br />
<br />
每當那時總有那陣陣微風吹過,配襯著那澄黃昏暗的路燈。<br />
<br />
那道凌晨中的夏風,與晚上的、中午的、早上的都不同。許是沒了人煙的關係,感覺像是帶上一份寂寥滲在風中。<br />
<br />
而那份寂寥卻是讓人享受的,是一種難得的寧靜。縱然在這夏風中不一定有什麼得著或想法,卻總歸是點綴了讓人開心的獨處時光,即便那時總愛在這夏風中自憐自悲。<br />
<br />
<br />
驀然回首,竟是已到了連那風也讓人感到懷念熟悉的地步。<br />
<br />
故人各自成長,搬走的搬走,各自有各自不得不做的事,有新的興趣消磨活動,有自己的生活,總歸沒法再結伴閒晃到午夜,而我也確實許久沒在這個時間點走在街頭慢步歸家。<br />
<br />
<br />
如此想來,我自那時起,有成長了嗎?<br />
<br />
有成長成那時理想中的自己嗎?<br />
<br />
還是,腳步一直停下來,沒有踏前呢?<br />
<br />
<br />
而無論如何,時間仍是滴答滴答的自顧自地前進。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-27532972940283824342016-07-16T01:26:00.001+08:002016-07-16T01:40:33.280+08:00長。<br />
<br />
<br />
這個月寫了許多半途而廢的文章,思緒雜亂,若然這還是一個沒有辦法打字與儲存文字檔案的時代的話,我大概早已浪費了超過二十張只寫了兩三句的A4紙。<br />
<br />
是時侯冷靜下來思考、整理一下自己。<br />
<br />
<br />
<br />
終於回到這個讓我性格成型之地。<br />
<br />
老實而言,我很迷茫。<br />
很迷茫到底我在這裹能做些什麼,回到這個付諸了十七年時光的地方,時隔三年一切卻已經陌生得可怕。<br />
忘記了車程需時多久、忘了自己喜歡在這地做些什麼、忘了自己應該留連些什麼地方,再次回來,我卻再也不是我。<br />
<br />
我不覺得自我定位有這麼重要到我必需去找尋「我」的地步,我覺得如此這般也挺不錯,可以毫無廉恥、光明正大地對別人說:「我就是廢青、我就是這麼漫無目的地毫無目標、隨隨便便。」<br />
<br />
在這個每日都日漸變化的彈丸之地,熟悉而陌生、冷淡的熱情、親切得可怕,這種矛盾與壓迫感大概在我日後生活的每一個地方都不復再。<br />
<br />
我滿於現狀卻又同時覺得有些什麼不足,說不上口,仍在努力找尋能夠訴諸於口的字句。<br />
<br />
<br />
曾經我很享受在巴士上獨自一人的狀態,縱然聽著再激烈澎湃的搖滾樂,我還是覺得很寧靜而舒服,可以仔細數清與旁人的關係、某人的眉宇之間所表露出來的潛台詞、未來一切有可能或是沒可能的可能性。短短四十五分鐘,我可以幻想的、可以思考化比我一整天上課所創造出來的事物還多。<br />
<br />
可是在我還沒察覺到的時候,我惰於與文字打招呼,生生把它們丟在角落冷淡以對了好一段時間。本以為要重拾是極其容易的事,與人的關係也一樣,到最後現實只會堂以皇之地掌摑你一巴,對你冷漠而平淡地說句:天真夠了麼?<br />
<br />
從來沒有誰在等你,即使有也不過是一時僥倖,彷如車上曾入你眼的招牌,你還記得那是屬於什麼店鋪,又是那種顏色嗎?<br />
<br />
不。<br />
你毫不在意。<br />
<br />
你甚至不在意到即使失去了也慒然不知也毫不在意,即使淡淡惋惜圍繞心頭,但說實在你也未曾放上心頭。<br />
<br />
<br />
我依然停留在懷緬往事的心態中,即使中二病病情有所進展,但每分每秒我都在珍惜著曾經我叫自己要珍惜的事。然而無可奈何的是,你那一秒懂珍惜也並非必然會留在手中。<br />
還是會流走的,再懂得珍惜也無用。<br />
「惜別」,就是再珍惜還是要迎來離別。<br />
<br />
<br />
有成長到嗎?<br />
<br />
沒有。<br />
<br />
看見自己往日寫下的文字為何會發笑呢?<br />
<br />
因為我還是極為隨心,想到什麼就寫什麼,毫無格式與文字美可言。旁人即使看了也不過驟覺廢話一堆,連描寫下事與物這樣基本的事都沒有做到,因為那些根本都入不了我眼,我只是一如以往地在乎自己。<br />
可是正正因為如此,我才更加意識到,心態上我基乎毫無變化,甚至不過變本加厲、小事化大。<br />
<br />
<br />
要傷春悲秋到何時呢?<br />
已經,快廿一歲了。<br />
<br />
這是一個既不年輕卻還未成熟、算不上老卻不容犯錯的年紀。<br />
而我卻是一如以往堵住雙耳,貌似隨心地逃避一切不想明暸的事,堅持己見,實則卻在惹人發笑。<br />
<br />
<br />
隨便吧。<br />
<br />
做個社會寄生蟲也不錯。<br />
<br />
不然還能做些什麼呢?人生最大的成就,就是死亡了。<br />
<br />
距離完成任務還有很長很遠的路,任不重而道遠。<br />
<br />
我還在探索中。<br />
<br />
晚安tyy。<br />
<br />
<br />
/<br />
<br />
<br />
極力掙扎甚至苦思了兩分多鐘才能胡說八道,我也不過如此了。連曾經最愛的文字我也快要失去了,那我這個人還能剩下些什麼呢?<br />
<br />
一潭死水。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-91202090998408063912016-05-15T12:04:00.003+08:002016-05-25T12:49:10.198+08:00【中日歌詞】SKY-HI - クロノグラフ<br />
AAA日高光啓的solo歌曲:クロノグラフ<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/GfOxmmSG1BY" width="560"></iframe><br />
<br />
<br />
很喜歡這個與高野莓合作的PV,比真人PV更喜歡。(高野莓畫風很棒,滿滿的乙女心溢出!)<br />
<br />
會想翻譯這歌不過心血來潮,翻譯之前連歌詞也未曾好好認真聽過。可是最終卻看著PV邊譯邊哭了。<br />
<br />
這次的翻譯讓人頭好痛。(其實是自己功力不夠)<br />
<br />
歌詞本身很好理解,歌曲本身的故事亦是 —— 人生中兩人的邂逅、分離、相逢、生老病死。但仔細閱讀歌詞就會總覺得,還有更好的敍述手法、一定有更好的詞藻、絕對有更好的演譯方法……(不過貌似我每次翻譯都如是…)<br />
<br />
所以…還是渣翻譯,請大家勉強收貨食用吧。<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color: #cccccc;">クロノグラフ</span><br />
<span style="color: #cccccc;">SKY-HI</span><br />
<span style="color: #cccccc;">作詞:</span><span style="color: #cccccc;">SKY-HI</span><br />
<span style="color: #cccccc;">作曲:SKY-HI</span><br />
<span style="color: #cccccc;">翻譯:異型</span><br />
<span style="color: #cccccc;"><br /></span><b><span style="color: red;">【中日渣翻譯 有錯請糾正】</span></b><br />
<b><span style="color: red;">【轉載隨便 出處請注明 謝謝合作】</span></b><br />
<br />
<br />
<span style="color: #999999;">クロノグラフ </span><br />
<span style="color: #999999;">計時碼錶(Chronograph)</span><br />
<span style="color: #999999;">請自行wiki這是什麼錶</span><br />
<br />
<span style="color: #999999;">近づいて 重なって 触れて離れて</span><br />
漸漸靠近 重疊交織 接觸後分離<br />
<span style="color: #999999;">近づいて 重なって 揺れては消えて</span><br />
漸漸靠近 重疊交織 搖晃後消逝<br />
<br />
<span style="color: #999999;">暖かい風が吹く いつもの道と履きなれた靴</span><br />
暖和的風吹過 依舊的那雙鞋 依舊的這條路<br />
<span style="color: #999999;">変わらない今日が終われば君がいない明日が来る</span><br />
一如以往的今日終於完結 沒有你的明天即將來到<br />
<span style="color: #999999;">何十回目を閉じたって じっとしててくれない涙</span><br />
無論閉上多少次雙眼 不聽話的淚水靜靜地流出來<br />
<span style="color: #999999;">散っては空を舞う花びらに視線を移して誤摩化した</span><br />
從漫天飛舞的花瓣中裝作移開視線<br />
<span style="color: #999999;">どんな言葉を探しても見つからない</span><br />
再努力也找不到訴諸於口的字句<br />
<span style="color: #999999;">せめて最後くらいはと無理に作る笑顔は歪な形</span><br />
最後至少讓我展露出因勉強而歪掉的笑臉<br />
<br />
<span style="color: #999999;">言い慣れたはずのありがとうが 言えずにいた</span><br />
慣性說的那句多謝 如今卻說不出口<br />
<span style="color: #999999;">口から出たなら 過去になるから</span><br />
因為只要說出來 一切便會成為過去<br />
<br />
<span style="color: #999999;">いつか こんな日が来るなんてわかってた</span><br />
早已明暸終會迎來這天<br />
<span style="color: #999999;">だけどそれは だからそれが</span><br />
即便如此 縱使如此<br />
<span style="color: #999999;">痛くて痛くて</span><br />
還是很痛很痛<br />
<span style="color: #999999;">いつか じゃなく今 君が見てるから</span><br />
即使並非此時 但總有一刻 你會看見<br />
<span style="color: #999999;">一つでも多く笑って見せた</span><br />
所以想盡可能地展露笑容<br />
<br />
<span style="color: #999999;">思えばろくでもない事の方がどうも君といると多かった</span><br />
回憶起那些毫無用處的鎖碎記憶 大部份都有你的存在<br />
<span style="color: #999999;">あんまり器用じゃないのはお互い様だから尚更困ったもんだった</span><br />
因為不成氣候 如果沒有互相幫忙大概會更狀況百出<br />
<span style="color: #999999;">何かと道に迷うし 忘れ物もしてきた一通り</span><br />
例如經常迷路 也一如以往地忘東忘西<br />
<span style="color: #999999;">どうにもこうにもいかない時には任せてたな愛嬌に</span><br />
在諸事不順之時便會撒嬌地全交給對方<br />
<span style="color: #999999;">一人でやれるか心配だよ「お前もな」ってムキになんなよ</span><br />
擔心你獨自一人會否過得不順「你也是吧」你認真地反問<br />
<span style="color: #999999;">下らない事ばかりを話して もう日が暮れる夕下がり</span><br />
再聊一堆不著邊際的話 然後夕陽也徐徐降下<br />
<br />
<span style="color: #999999;">言いたくはないよサヨナラは だってきっと</span><br />
絕對不想說出再見 因為呀<br />
<span style="color: #999999;">口から出たなら 戻れないから</span><br />
一但說出口 絕對 收不回來了<br />
<br />
<span style="color: #999999;">いつか 思い出は遠ざかるのなら</span><br />
終有一天 回憶漸漸褪色<br />
<span style="color: #999999;">せめて今は だから今は</span><br />
至少現在 因此現在<br />
<span style="color: #999999;">近くで見たくて</span><br />
更要近距離地看著你<br />
<span style="color: #999999;">いつか またいつか笑える日が来るさ</span><br />
終有一天 再次歡笑的那天會到來<br />
<span style="color: #999999;">そう言って僕も君も泣いた</span><br />
如此說著的我和你都哭了<br />
<br />
<span style="color: #999999;">流れてく時間に逆らう様に</span><br />
如能抵抗流逝的時間<br />
<span style="color: #999999;">ずっとずっと君と</span><br />
要與你一直一直<br />
<span style="color: #999999;">重なって離れて泣いて笑って</span><br />
邂逅分離 哭泣歡笑<br />
<span style="color: #999999;">きっときっと僕ら 明日へ行くんだ</span><br />
我們一定一定能 邁向明天<br />
<br />
<span style="color: #999999;">いつか こんな日が来るなんてわかってた</span><br />
早已明暸終會迎來這天<br />
<span style="color: #999999;">だけどそれは だからそれが</span><br />
即便如此 縱使如此<br />
<span style="color: #999999;">痛くて痛くて</span><br />
還是很痛很痛<br />
<span style="color: #999999;">いつか じゃなく今 君が見てるから</span><br />
即使並非此時 但總有一刻 你會看到<br />
<span style="color: #999999;">一つでも多く笑って見せた</span><br />
所以想盡可能地展露笑容<br />
<br />
<span style="color: #999999;">いつか もう一度また会う日が来たら</span><br />
如果終有一天會再次相逢<br />
<span style="color: #999999;">いつもそこに 変わらない</span><br />
那兒將會永恆不變地<br />
<span style="color: #999999;">僕でいるから</span><br />
有我在<br />
<span style="color: #999999;">いつか もう一度また会うその日まで</span><br />
<div>
直到再次相逢的那天<br />
<span style="color: #999999;"><br />「サヨナラ」「ありがとう」君へ送ろう。</span><br />
向你送上 「再見」「多謝」。<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #999999;">正因為當把話說出口一切便會已成事實,所以詞藻來到嘴邊便不想說的感覺我十分明暸。</span></div>
<div>
<span style="color: #999999;">一但說出來,所有東西都回不去了,你也承認這件事的確發生了……</span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
AAA中的日高光啓角色定位一向都是RAPPER,歌唱的部份極少。但熟悉AAA背後的人都會知道他是位溫柔的RAPPER,AAA在發展前期聽聞經常有爭執(每個成功組合都不少的成員磨合期),如果沒記錯的話,日高好像是七人中唯一沒有與大家爭執過的人。<br />
<div>
<br /></div>
<div>
再來兩個關於他的小知識 ——</div>
<div>
日高光啓於今年三月宣佈將暫定活動一個月(正好與同團與真司郎宣佈留學差不多時期),因為五、六年前就一直覺得喉嚨不適(那你這些年還RAP得這麼激動…),但一直沒時間去調理,於是今年決定於四月進行手術,五月復出。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
大概正好是AAA十周年後,大家都各自來一個冷靜期吧。畢竟AAA六月才來第一單: NEW,算了,你們喜歡就好。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
第二個小知識是,日高光啓曾經是J家的 jr.。不驚訝對吧?反正都這麼多J家逃兵的成功先例,日後恐怕更多。(挖鼻狀。)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
最後有點想聲明,歌曲來說我是比較喜歡上一單アイリスライト,會翻譯這首<b>真的真的真的</b>是心血來潮!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
/</div>
<div>
<br /></div>
<div>
最近瘋狂迷上Agent of SHIELD,算是我中學以來第一套完整完食的電視劇,畢竟我是個極度缺乏耐性的人,要追下去的東西真的是……求放過。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
MARVEL 因此也被我圈在關注範圍內。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>SKYEWARD萬歲</b>!!!然後小聲說句:<span style="color: #cccccc;">CA是bucky的</span>。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
晚安。</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-64300949860145616192016-03-02T07:28:00.000+08:002016-03-02T07:28:06.744+08:00《Her》<br />
<br />
昨夜看了2013年獲得奧斯卡多項提名及得獎的《觸不到的她》,總的來說比想像中失望。<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://payload267.cargocollective.com/1/9/298200/7642247/Parolebelle_02_800px.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://payload267.cargocollective.com/1/9/298200/7642247/Parolebelle_02_800px.jpg" height="200" width="166" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
故事的出發點的確很不錯,也很讓人引頸期待,但節奏略嫌過慢,又或許只是因為我個人當時比較睏、比較沒有耐心。<br />
<br />
配樂的確很討喜,優美與憂傷兼比,同時帶著墮入戀愛那份淡淡的喜悅。<br />
<br />
頭十多分鐘終於搞清楚男主的工作時,我在想,即使科技先進到那個地步,文字與創意依然是人類中不可或缺的文化,而文字、詞彙的重要性足以令代人寫信也能成為一份工作。可見隨著科技進步,普遍人類的詞彙表達不能說很差,至少一定不夠好,而文字的優美足以改變許多事,例如得到別人的原諒、令別人打從心裹覺得被祝福、使他人感受到你的真心實意……但由於自己表達能力不足,讓別人為你擇詞撰寫,這真的是你真心真意想說出來的事嗎?戲中如此,這個科技還未完全發展成熟的時化亦是如此。<br />
<br />
電影到結尾還是有許多讓人摸不清頭腦的情節,如其說摸不清倒不如說沒有清楚交待、倉猝帶過。比如男主與前妻離婚的真實原因(電影內匆匆說是因為前妻不如男主期待般當個沒主見的妻子),比如OS女主最後的去處(我買了這個系統,妳說走就走,能退錢嗎親?),最後男主與他好朋友Amy的感情去處……<br />
<br />
雖然這些都不是電影的主題,但如此缺乏交待總讓人感覺彷惶迷茫,彷如失諸交臂,明明能輕輕不費分力地交待的事卻總是跳過,結果電影看畢以後令人除了深思以外,反而不覺得自己有好好地看完一個故事,但又不覺得需要看續集。<br />
<br />
<br />
電影帶出了好幾個現實也應該開始關注的議題。<br />
<br />
<br />
一,女性平權。電影除著劇情發展暗暗反映男主是個只想用女性發洩,覺得身為女性的男一半就應該全心全意關注在他身上,別質問,但同時又不敢去承擔或承諾給予另一半生活。另一方面,男主卻同時不承認這個事實,覺得自己是想與約會對像發展,覺得自己深愛前妻,覺得和人工智能系統就這樣生活就好,卻又不問自己能給出什麼。<br />
<br />
如此一想……這不就是渣男嗎?<br />
<br />
二,虛擬戀愛是否不倫?不應被承認?這個我不多說,公說公有理,婆說婆有理。雖說愛情這種柏拉圖的虛無感情彷如精神波,不是實物難以形容,卻又不能否認其存在的事物的確是個人喜歡、享受就好,但人類本來就是動物,根據達爾文的物擇天存理論,若然世上大部份人都談虛擬戀愛,種族本能的繁衍還能傳承下去嗎?其實這議題沒有理我們很遠,記得幾年前我還在讀中學的時候,不知那國的新聞說一個男生跟初音未來結婚,連婚紙都向政府遞交了。成功與否早已忘記,此乃後話,但這種不願接受現實人無完美、接受別人的圓缺的人隨著科技發展,大有人在。<br />
<br />
三,科技發展是阻礙了人與人的溝通,還是拉近了大家距離?這個全球性議題大概早於十年前已被提出,六度分隔理論近年更被指出再不用隔六個人了,隨著網上社交網絡,大概四個人就夠了。電影中有許多場面都是行人各自低頭與耳機對話,正如現在路上許多人都看著手機。更有男主這種代寫的職業,都是對人與人之間交流的一個質問,值得反思。<br />
<br />
與其說這是部愛情電影,倒不說只是部帶出許多讓人深思及無奈的說教故事,甚至故事還不成方圓,只是一個人把他的一部份過往說出來,還要不跟你說完整,藏了許多秘密。都不會有續集,這樣有必要嗎導演?<br />
<br />
總分:5.5/10 (音樂很好聽,給它加0.5)<br />
<br />
<br />
<br />
/<br />
<br />
<br />
今天去starbucks 試了它新的那個Butterscotch,我點了杯Frappuccino,人家都說那個味道像哈利波特中的奶油啤油。<br />
<br />
我的確不知道奶油啤酒是什麼味道,但如果真如這Butterscotch的味道,我想大概會很失望。就像奶加奶油加焦糖,甜和creamy,沒其他了。<br />
<br />
<br />
那裡會有真正的butterbeer喝呢?<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-74428881971487439912016-02-29T09:43:00.001+08:002016-02-29T09:43:10.655+08:00公公。<br />
買了根大蠟燭。<br />
<br />
然後,公公過身了。<br />
<br />
這不突然,我知道。這一切來的並不突然。<br />
<br />
<br />
這次是表弟告訴我的。<br />
<br />
我不知道他有沒有告訴我媽他把這事告訴我了,反正我不問,他們不會講,也許讓我知道的時機通常都會是在事件發生後的幾個月。<br />
一如之前公公失蹤、入院,很多時他們都說得很輕鬆,就像家中發生事,連法庭都上過了,也是沒有告訴過我,可惜我總違背他們好意,總覺得事情沒有想像中輕鬆。<br />
<br />
上次媽媽說,八九十歲,老人病,也沒法子。<br />
我想了想,也只能應道,嗯也是。<br />
心裹卻暗暗奢望,總能撐到夏天吧,到夏天就好,能多見幾面總是好的。<br />
即使我於他而言可能只是個面目模糊的陌生女生,他不會記得我原來是他外孫女。這是個單向性的願望,一廂情願大概也不過指這樣。許是自私吧?即便如此,我還是想看見他。<br />
<br />
於我而言,真正對他外觀有印象是兩三年前的事了。第一年來加返港後,遲大到的喝茶,他消瘦了許多,不過公公本來就很瘦。在那個我懂事後他會把我和另一個表姐弄混的時光,已經覺得他是那種會被風吹走的身材,但予人硬朗的感覺與爽直的笑容卻像會與狂風對抗,告訴你,我才不會輸給風呢。高高瘦瘦,喜歡吃魚,吃飯才出來,床上總有很多零食,不搭時不搭調的搭話。<br />
<br />
近這兩年,看他迷路時的照片,可真算是骨瘦如柴。變化總是不知不覺間的事,一眼一眼地看著,總不覺得有什麼變化,拿許久之前的東西作對比,便驟覺,許多事大不如前了。正如到現在我還是覺得我表弟還是那副嬰兒臉,公公的笑聲依然硬朗且突兀。<br />
可是沒有事是一樣的了。沒有。<br />
<br />
在很久很久、還沒有老人痴呆之前,公公就經常把我和詩詩表姐弄混,那時總覺得不以為然,反正也沒兩句,弄混也沒差。現在想來,過了身的公公,你會知道在這邊哭著想你的女生,是瑩瑩嗎?會突然惦起那個沒有守在你床邊的外孫女嗎?會在香港的天空笑罵我這個不孝的孫女嗎?<br />
<br />
每個人都在。對不起,公公。<br />
對不起。<br />
你有看到我嗎。<br />
有麼。<br />
<br />
<br />
<br />
/<br />
<br />
<br />
在回家的路上心血來潮連上網站,看見表弟傳來的惡耗。<br />
我站在停車場,洌風吹過,我沒有哭、沒有眼紅,現在想起來,大概那刻我臉上還是掛著微笑的,而肯定的是,當時的我無論是什麼表情,一定都凝固停在臉上了。停下腳步把這個消息消化了好幾十秒,再次邁開腳步的時候我在想,是幾月呢,四月嗎?<br />
不,是三月一。<br />
<br />
我站在路口把這件事反覆想了好幾遍,還沒收到表弟傳來的答覆,在腦海中大概就這有他給我的那幾隻字。彷如被迫般眼眶有幾滴淚水,沒有更多。<br />
<br />
我覺得自己是麻木到不哭,從前阿姨的癌症復發,大姑丈因癌過身,三姑媽、二姑媽、大伯父、二伯父、大姑媽……各種各樣的惡耗自我真的懂事起,好像從沒停下來過,更莫提稍遠一點的親戚。<br />
<br />
跟朋友說起,他問我,要回港嗎?我說,不知道,還未定,不過都習慣了。<br />
<br />
<br />
我以為如此。<br />
<br />
<br />
回到家中,把所有東西放下,我嗚咽起來,可是沒覺得自己有眼淚。心裹想著,謝苡瑩妳這個人真虛偽,為了道德人情倫理世俗感觀,沒眼淚、沒頭沒臉地哭。<br />
<br />
可是不知道什麼時候,一整臉都是濕的,紙巾都用都好幾張,我只聽到自己還在嗚咽,還是感覺不到眼裹有淚水要溢出來。<br />
<br />
淚痕與一臉的水,從那裡來的呢?<br />
<br />
<br />
看著前方、電腦後的鏡子,才驟覺鏡中之人何其狼狽。和表弟笑言大家都在,我就是個不孝孫的好例子,他安慰道公公會明白的。<br />
連自己心裹也忍不住嘲笑,公公他還知道我這個人嗎?先不說他有把我和表姐弄混的這個笑話,說實在的話,與父親相比我本來就不親母親那邊的人。<br />
<br />
中學以後,許多非大時大節的聚頭我都缺席,沒兩句、搭不上話,來來去去都是問候近況,或者有意無意的調笑,相反與父親那邊的人相處感覺更自在,可以和大表姐在置地喝杯茶談一整個上、下午,寧願主動約Sue表姐吃晚餐。<br />
<br />
No offense,我猜並非出現過什麼大過節,也不知道是從何而起,只是我感覺自己在那邊並不討喜,也無謂礙事。大概於我來說只有表弟能說上兩句,畢竟算是從小相處到大,但隨著成長,疏離是一定的,甚自耳濡目染到覺得我並非什麼好人,估計我本人從沒有什麼值得一提的好話,畢竟我從來不是個乖孩子。<br />
<br />
逃學、欠交功課、任性妄為,是個讓父母相當頭痛的孩子,可能這些便是那邊的人或者他長大後覺得的我。但無論如何,我還是這樣頑劣地走了過來。<br />
<br />
亦因如此,絕對不疏遠,算得上摯親的親人,內心卻總是覺得難以接近。<br />
<br />
如此不算疏離,但也沒兩句的情況下,再加上因出國三年沒有出席任何時節聚會,公公還會記得有我這個孩子嗎?<br />
<br />
沒有也沒關係,讓我自私地想你就好。畢竟無論什麼感情都是單方向的事,正如別人喜歡不喜歡你是別人的事、父母愛不愛你是父母的事、你愛不愛你自己,是你自己的事。<br />
<br />
雖然這是有點遠的加拿大,公公,我為你點起的蠟燭,你有看到嗎?<br />
是海水的味道,母親說過你以前是捕魚的,這個味道會令你願諒沒怎和你親近過的我嗎?會發出那突兀而低沉的笑聲嗎?<br />
<br />
<br />
願你離開得安詳。願被留下來的人生活安穩。<br />
<br />
<br />
<br />
孫女 瑩瑩。<br />
<br />
寫於加拿大二月二十八日晚上八時。<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-121549273666923842.post-77485924479470961092016-02-04T08:30:00.004+08:002016-02-04T08:37:14.258+08:00【Galileo Galilei】解散相關資訊【中譯文】<br />
<br />
又一團。<br />
<br />
<br />
終於要解散了。<br />
<br />
<a href="http://www.animen.com.tw/NewsArea/NewsItemDetail?NewsId=14946&categoryId=500&realCategoryId=0&subCategoryId=0&pageNo=1" target="_blank">這裹有中譯文,因為怕這種網頁幾年之後就會刪掉頁面</a>,因此把一部份資訊轉載至下面:<br />
<br />
<br />
<span style="color: #6aa84f;">『給喜愛Galileo Galilei的各位:</span><br />
<span style="color: #6aa84f;"><br /></span>
<span style="color: #6aa84f;">在本月27日發行的第四張專輯《Sea and The Darkness》與三月的春天巡迴演唱會後,決定結束Galileo Galilei的活動。</span><br />
<span style="color: #6aa84f;"><br /></span>
<span style="color: #6aa84f;">我們三人從十幾歲時就在北海道稚內的小小Garage裡,以像是和朋友在玩遊戲的感覺開始音樂道路,那個"遊戲"變成了名為『Galileo Galilei』的樂團,載著我們到這裡來。對於突如其來的成功雖感到困惑,但在追求屬於我們的音樂時,朦朧的人生也開始變得有意義。這麼美好的幾年中我們成長了,遊玩心態開始的音樂也不知從何時成了想賭上人生且無可取代的東西。</span><br />
<span style="color: #6aa84f;"><br /></span>
<span style="color: #6aa84f;">往回看,『Galileo Galilei』這個樂團對我們來說或許就像孩童時期搭過的那台寶貴"玩具車"吧,但"玩具車"無法從庭院的草坪往前踏出一步。無論前方有多少危險的水泥道路,我們都想要跑跑看,所以成為大人的現在,我們決定要從這台心愛的"玩具車"下車。</span><br />
<span style="color: #6aa84f;"><br /></span>
<span style="color: #6aa84f;">大家都知道我們不擅長用言語表達,所有的想法都會放在最後的專輯《Sea and The Darkness》裡。在這張專輯中,如果我們所喜愛的各位能因此有什麼感觸的話就好了。今後的事情我們尚未決定,但相信一定會給各位好消息的。</span><br />
<span style="color: #6aa84f;"><br /></span>
<span style="color: #6aa84f;">期待在演唱會上能與大家見面。』</span><br />
<br />
<br />
其實GG團終有一天會解散這件事,我大概很久以前便有心理準備。<br />
從他們成員一直不停更換開始,音樂的風格也在一直轉變,看得尾崎兄很努力地維持初心的音樂風格,尾崎弟努力在配合,貝斯手也作為青梅竹馬從未離棄地支援(佐孝仁司本來是因為尾崎兄叫他一起玩吧,就用壓歲錢全買了把吉他,誰不知後來尾崎發現原來樂團是需要一個貝斯手,於是就又拜託仁司當貝斯手。這故事教訓大家即使是小朋友也要帶眼識人…),但經歷過這麼多轉換後要走回原路實在是無比困難的一回事。<br />
<br />
正如他們所說「GG團就是孩提時代大家所珍惜的玩具車,但玩具車並沒法越過庭園的草地向前邁進。」<br />
也許《未聞花名》的主題曲令他們為人熟悉,對許多人來說那幾首歌大概是他們的最愛,但我個人從不能忘記的一首歌卻是比《未聞花名》更早的一首歌《僕から君へ》(2011)。<br />
<br />
再一次閱讀歌詞,根本就是對他們整團的預言亦可以算是定位<br />
「<span style="color: #6fa8dc;">成為不了大人的孩子們乘坐在汽車上</span><br />
<span style="color: #6fa8dc;">不斷徘徊在放棄不了的夢想之中</span>」<br />
歌曲最後寫的是車子走了,汽笛的鳴聲從遠處傳來… <br />
<a href="http://ahying727.blogspot.ca/2011/05/blog-post_03.html" target="_blank">《僕から君へ》中文歌詞請按我</a><br />
<br />
這幾個月關於音樂的打擊太多,從閃光2008起就一直喜歡的GG(同期喜歡上的團只剩Flumpool師弟weaver了,說實在他們產量也不多…)古川本舖宣佈停止音樂活動,samfreeさん的死亡,つづくバンド的失蹤(終於發現)……都麻木了,即使現在跟我說OOR要解散大概我也能接受。(說笑而已,千萬不要。)<br />
<br />
<br />
雖然官方宣佈說往後的去向還未決定,許多飯都會覺得他們還是有機會繼續走音樂路的,(畢竟尾崎好像有Solo跟別的歌手合作),但先說好了,尾崎兄已結婚,對方好像是有參與他們專輯的staffさん之一。<br />
<br />
最後的album已於1/27發售,有興趣的人可以去看看。<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.sonymusic.co.jp/artist/galileogalilei/discography/SECL-1835" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7IABjZNUHGJZvWxz5D3NWJhMUadHOJKNxU-wQK4iRe7cRg6uF-pd-hvoYquhkF080b1H_0ppvOHUwyKJ1kwHoirFXkCIl1egWPJwL4cLh9T_aWtXVuT0o-y012hdfXqkfSxd-qZ4Xxwo/s1600/f566f7b7aea4f4.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.sonymusic.co.jp/artist/galileogalilei/discography/SECL-1835" target="_blank">Sea and The Darkness【初回生産限定盤】</a></div>
<br />
<br />
<br />
最後送上喜歡他們初次上Music station的片段,那時候喜歡他們有一年多了,發現他們要上MS我還興奮得下載了把他們的那段Cut了下來,那時期的吉他手挺美型,四ツ葉さがしの旅人的PV中是他演的女人,我到後來才發現。<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="//www.dailymotion.com/embed/video/x3qazjt" width="480"></iframe><br />
<br />
<br />
那時候的尾崎兄才剛高中畢業…<br />
<br />
還是很不捨得,喜歡的J-rock樂團又少一團。<br />
<br />
<br />異型http://www.blogger.com/profile/07297012487458621677noreply@blogger.com4